چکیده:
هدف اصلی در این پژوهش ارائه مدل شبیه سازی پویای نرخ بیکاری در ایران با استفاده از عوامل تقاضای کل و مقایسه آن با آمار ارائه شده از سوی بانک مرکزی است. نرخ بیکاری در دوره 1355-1392 با استفاده از روش شبیه سازی گذشته نگر و روش حداقل مربعات پویا شبیه سازی می گردد. برای این منظور، در ابتدا با شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر تقاضای کل، معادلات بخش های مصرفی، عمومی، خصوصی و خارجی فرمول بندی می گردد. سپس با استفاده از سیستم معادلات همزمان و سناریوسازی، نرخ بیکاری به صورت پویا به بخش تقاضای کل مرتبط می شود. یکی از موفقیت های به دست آمده در پروسه شبیه سازی، معنی داری بالای معادلات برآورد شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که نرخ بیکاری از مقدار 16/1 درصد در سال 1385 به میزان 15/9 درصد در سال 1388 رسیده و سپس به میزان 25/5 درصد درسال 1392 افزایش پیدا کرده است.
خلاصه ماشینی:
"لذا با توجه به مبانی نظری و پیشینه مطالعات صورت گرفته، در برآورد معادله هزینههای دولت (G)، از متغیرهای درآمد ملی (Y)، نقدینگی بخش خصوصی به قیمت ثابت (M)، ارزش افزوده بخش نفت (VAO) و متغیرهای مجازی (Di) برای سالهای اجرای برنامههای اول تا چهارم توسعه یک و غیر از آن صفر استفاده شده است.
لذا با توجه به مبانی نظری و پیشینه مطالعات صورت گرفته به منظور برآورد معادله سرمایهگذاری (I)، از متغیرهای درآمد ملی (Y)، نقدینگی بخش خصوصی به قیمت ثابت (M)، هزینههای دولت (G)، متوسط نرخ بهره بانکی بلندمدت و کوتاهمدت به عنوان نرخ بهره (r) و متغیرهای مجازی (Di) برنامههای توسعه استفاده شده است.
معادله سرمایهگذاری بلندمدت برآورد شده با 9 تأخیر و 9 تقدم در دوره کوتاهمدت برای Y، M، G و r به صورت زیر است: Kormendi and Meguire Khan and Reinhart Barro and Lee Ben Chari Kehoe and MC Gratten Collier and Gunnis Hernandez Ndikumana پایایی متغیر درآمد ملی در بخش مصرف و نقدینگی و هزینههای دولت در بخش دولتی نشان داده شده است.
در این صورت به منظور برآورد معادله بیکاری (U) با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی از درآمد ملی (Y)، ارزش افزوده بخش غیرنفتی (VANO)، هزینههای دولت (G)، سرمایهگذاری (I)، نقدینگی بخش خصوصی به قیمت ثابت (M)، شاخص قیمت مصرفکننده (PD)، شاخص قیمت نفت (PO) و نسبت نیروی کار به جمعیت (LP) استفاده شده است."