چکیده:
عالم برزخ مرحلهای از عوالم وجود و حد فاصل میان جهان محسوسو آخرت است
که انسان پساز مرگدر قالببدن مثالی یا جسم برزخی وارد آن می شود؛ این موضوع
هم در قرآن و روایات و هم از نگاه کلام اسلامی قابل اثبات است، که متکلمان به کمک
معارف نقلی به موضوع قبر و برزخ و مسائل پیرامون آن مانند: سوال و جواب و عذاب در
قبر، حیات برزخی، تکامل برزخی، پاداشو کیفر برزخی، مسئله شفاعتدر برزخ، ارتباط
اهل برزخ با اهل دنیا و مدت زمان وقوفدر برزخ، و...استدلال کرده اند. به جهت
گستردگی بحث در این نوشته سعی شده است که موضوعات یاد شده فقط از نگاه معارف
نقلی وکلامی به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گیرد و تحقیق آن از نگاه فلسفی و
عرفانی به زمان دیگری موکول شده است.
خلاصه ماشینی:
"بدن برزخی متکلمان با استفاده از آیات و روایات بر این باورند که ارواح مومنان و کافران پس از مرگ به بدن هایی مانند بدن دنیوی تعلق می گیرند و اگر کسی پیش آنها بیاید او را می شناسند(کلینی،1407: 3، 245؛ شیخ طوسی ، 1407: 1، 466؛ فیض کاشانی ،1409: 25، 634 و635)، فرق فقط از ناحیه ماده و قوه و استعداد فارق بین نشآت است، و از جهت لون و مقدار و طول و عرض، بین ابدان دنیوی و اخروی فرق وجود ندارد، در نتیجه شخص محشور در برزخ همان شخص موجود در دنیا از حیث بدن و نفس است، یعنی البدن المحشور یوم النشور هو البدن الموجود فی دار الغرور.
نتیجهگیری بر اساس مباحث گذشته، عالم برزخ، توقف گاهی میان دنیا و آخرت است، که انسان پس از مرگ و رها شدن از بدن مادی در قالب بدن مثالی یا جسم برزخی، واردعالم برزخ یا قبر می شود و به حیات خود ادامه میدهد؛ حیاتی که همراه لذایذ یا رنجهای ویژهای است که نتیجه افکار، عقاید، اعمال، صفات و ملکات راسخ در نفوس در طول حیات دنیوی خواهد بود؛ زیرا اعمال انسانها و عواقب آنها با یکدیگر رابطه تکوینی دارند و عذاب های خارج از اعمال در کار نیست؛ اگر خداوند در برابر گناهی آتش دوزخ وعده داده است آن آتش چیزی جدا از آن فعل گناه نیست، بلکه حقیقت آن، تمثل پیدا کرده است."