چکیده:
در دهه های اخیر، بحث دسترسی همه کشورها به داروها به عنوان یک چالش اخلاقی مطرح شده است که علت اصلی آن اعطای حق مالکیت فکری به نتایج و فرآورده های دارویی و عدم دسترسی کشورهای در حال توسعه به این محصولات می باشد. اگرچه استدلال های اقتصادی و قانونی در حمایت از ابداعات دارویی طرح شده در زمینه فعالیت و توسعه این صنایع بوده است، اما نتیجه آن ایجاد یک شکاف ارتباطی بین صنایع مذکور و کشورهای کم درآمد شده است. بنایراین، بحث بر این مساله است که آیا اساسا مالکیت فکری در مورد داروهای اساسی قابل اعمال است و آیا نباید این مالکیت را در پرتو مفهوم مداوا و نیاز بشر به معالجه تعریف و تحدید کرد. مبنای توجیهی این بحث چیست؟ آیا حق بر سلامت و دسترسی به داروها بر مبانی اخلاقی مبتنی است یا مبانی حقوقی نیز از این امر حمایت می کند؟ دیگر آنکه این حق، جواز دسترسی به همه داروها را در بر خواهد گرفت یا صرفا داروهای اساسی در این قلمرو، حق بر ابداعات دارویی را تخصیص می زنند؟ به نظر می رسد که مبانی حقوقی و اخلاقی لازم در زمینه حمایت از سلامت افراد در دسترسی به داروهای اساسی برای تخصیص حق ابداعات دارویی وجود دارد.
این مقاله در دو بخش توجیه حقوقی و اخلاقی بحث، سعی دارد با بیان تعارض بین حق بر سلامت و حق مالکیت فکری بر اختراعات، استدلال هایی را در دو جنبه ارائه کرده و با ترجیح مسئولیت اخلاقی حق بر سلامت، توجیه اخلاقی در این ترجیح را تبیین نماید.
In recent years، the discussion of the access of all countries to essential drugs has been raised as a moral challenge، most of which the granting of intellectual property rights to the of this industry and the lack of access of developing countries to these products. Though this industries have tried to justify themselves with economic and legal arguments، but the result is creating a link between the industries and low-income countries. Thus، the discussion is whether substantially the intellectual property of essential drugs is applicable and whether should not this property be defined in the light of the concept of treatment and human need for treatment? What is the justification for this discussion? Is the right to health and access to medicines is based on ethical principles، or does legal bases support this? The other is the right to have access to everyone will they take medications، or will they just allocate the necessary medications in this domain to drug inventions? It seems legal principles and there is an ethical need for protecting people's health in accessing the necessary drugs to allocate the right to drug innovations. This paper، in two parts of the legal and ethical justification of the debate، seeks to address the conflict between the right to health and the right to intellectual property on inventions providing arguments in two aspects and explaining the ethical justification of this preference by preferring the ethical responsibility of the right to health.
خلاصه ماشینی:
"از سوی دیگر در 27 ژوئن سال 2002 کشورهای در حال توسعه در اعلامیهای تحت عنوان «اعلامیه راجع به موافقتنامه تریپس و بهداشت عمومی» به کشورهای با کمترین درجه توسعهیافتگی عضو سازمان تجارت جهانی اجازه داده شد که تا سال 2016 میتوانند حمایتی از ابداعات دارویی به عمل نیاورند؛ هر چند در خصوص اینکه این کشورها با توجه به ضعف مفرط در جلب سرمایهگذاری خارجی در بخش دارو و نداشتن ظرفیت تولید دارو توسط شرکتهای محلی بتوانند از این مهلت به بهترین نحو استفاده کنند یا نه، تردیدهای بسیاری وجود دارد.
بنابراین با توجه به مجموع اسناد بینالمللی فوقالذکر و نیز شناسایی حق بر سلامتی در قوانین اساسی و عادی اغلب کشورها میتوان به ترجیح حق بر سلامت نسبت به حق مالکیت فکری بر ابداعات دارویی و انحصار ناشی از آن رسید و این حق را از جمله حقوق بنیادینی قلمداد کرد که گسترهای به وسعت جامعه جهانی دارد و نه فقط دولتها، بلکه تمام اعضای جامعه جهانی در تحقق حق بر سلامت، مسئولند.
لذا راهکار را در روشهای میانه میتوان جست تا بدون رد نظام مالکیت فکری و با استفاده از شیوههای دیگری چون بهبود زیرساختهای بهداشتی و نظام توزیعی در این کشورها و تخصیص بودجهای اختصاصی در سازمان بهداشت جهانی و دیگر سازمانهای بینالمللی مربوط برای افزایش بهداشت در جوامع در حال توسعه اقدام کرد و بنابراین، بعد از اعطای حق ثبت به صاحبان ابداعات مربوط به داروها و حوزه بهداشت و درمان و ایجاد حقوق انحصاری در تولید و توزیع، فروش، واردات و صادرات محصولات دارویی در مواردی که دارنده از حقوق اعطایی سوءاستفاده کند و سلامت انسانها به خطر افتد، توجه کشورها برای حفظ منافع و سلامت جامعه جهانی لازم میباشد."