چکیده:
این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر معنادرمانی، با رویکردی دینی بر عزت نفس و شادکامی و تابآوری نوجوانان اجرا شد. پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون، شامل یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعة آماری، دانشآموزان دختر دبیرستانی در سال تحصیلی 94-93 بودند. از میان آنها، با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی، 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر درگروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامههای عزت نفس کوپراسمیت، شادکامی مونش و تابآوری کونور و دیویدسون بودند. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که معنادرمانی با رویکرد دینی، با تبیین ریشه و حقیقت انسان (مبدا) و هدف از زندگی انسان (معاد) و ویژگیهای انسان و معنادار کردن سختیهایی که در مسیر هدف وجود دارد، میتواند موجب عزت نفس و شادکامی و تابآوری انسان گردد.
The aim of this study was the logo therapy effectiveness on self-esteem and happiness in adolescents. Research methodology was experimental by pretest-posttest design and control group. Participants include of high school girls that were studying in 2014-2015 educational year. Sample of this research was selected by random method. In this way 40 adolescent were selected and divided into control and experimental group randomly. Both groups were assessed by self-esteem (Copper Smit) and happiness (MUNESH) questionnaires in two pretest and posttest stages. Collected data was analyzed by Multivariate covariance method in SPSS instrument. Results showed that logo therapy has significant effect on adolescent self-efficacy and happiness in experimental group. This Finding was concordance with other reports and indicated that we can use logo therapy techniques to improve of adolescent positive effects.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان داد که معنادرمانی با رویکرد دینی، با تبیین ریشه و حقیقت انسان (مبدأ) و هدف از زندگی انسان (معاد) و ویژگیهای انسان و معنادار کردن سختیهایی که در مسیر هدف وجود دارد، میتواند موجب عزت نفس و شادکامی و تابآوری انسان گردد.
در حقیقت، افراد مؤمن ارتباط با خدا را مانند ارتباط با یک دوست صمیمی میدانند و باور دارند که اتکا و توکل به خدا، بهعنوان یک شیوة مقابلة مؤثر، در رویارویی با رخدادهای ناگوار، به آنها کمک زیادی میکند و این امر موجب افزایش عزت نفس، آرامش، بینیازی از خلق، امیدواری و رفع منفینگری، نگرشهای ناکارآمد و انفعال، کفایت، مشکلگشایی و راهیابی به امور و تقویت صبر و تابآوری میشود (کاویانی و همکاران، 1393).
سؤال این است که آیا معنادرمانی با رویکرد دینی، میتواند عزت نفس، شادکامی و تابآوری نوجوانان را ارتقاء بخشد؟ مراد از رویکرد دینی در بعد نظری، تکیه داشتن مفاهیم عزت نفس بر اصل توحید و لوازم آن مانند آرامش روان، توکل بر خدا و شادکامی و تابآوری است و در بعد آزمایشی تکیه بر اعتقادات دینی مانند ایمان به خدا، توکل بر خدا، توجه به اصل معاد، گذرا بودن زندگی و بازگشت به سوی خداوند، معنا و هدف در زندگی، توجه به حکمت رنجها در نظام دینی و امید دادن نسبت به آینده میباشد.
هدف از این پژوهش، این است که با استفاده از نتایج حاصل از کاربرد معنادرمانی با رویکرد دینی در مورد نوجوانان، بتوان ضمن ارائه خدمات بهداشت روان، مشاوره و رواندرمانی، عزت نفس، شادکامی و تابآوری نوجوانان را بهبود بخشید و از پیامدهای ناشی از خلأ وجودی، اضطراب، انزوا و بیمعنایی در زندگی، این قشر عظیم جامعه پیشگیری نمود.