چکیده:
یکی از مهم ترین مسائلی که همیشه در زمینه ی مسئولیّت مدنی مطرح بوده، بحث جبران خسارت است. هنگامی که ارکان مسئولیّت به وجود آید، مسئولیّت محقّق میگردد و بر پزشک جبران ضرری که با خطای خویش ایجاد کرده است واجب میگردد. هدف از انجام پژوهش حاضر، ضمن بررسی نظرات ارائه شده در خصوص مطالبه خسارت مادی، تحلیل آن ها می باشد؛ تا بتواند گام موثّری در جهت رعایت حقوق بیمار و مطالبه خسارات ناشی از قصور پزشکی بردارد. روش بررسی پژوهش پیش روی، روش کتابخانه ای و از نوع نظری (توصیفی-تحلیلی) است. با مطالعه تعداد زیادی از کتب فقهی و برخی از کتابهای پزشکی همسو با بحث، این یافته به دست آمد که اجرای عدالت و منطق حقوقی چنین ایجاب می کند که گفته شود تعیین مبلغ دیه مبتنی بر فرض کمترین خسارتی است که از قتل، جرح و نقص عضو انسانی به بار می آید و نیازی به اثبات ندارد و بیش از این را مدّعی باید ثابت کند. نتایج حاصل شده نشان داد در صورتی که پزشک در وظایفش مرتکب تقصیر شود، مسئولیّتش محرز می شود که نتیجه ی آن، جبران خسارت است؛ که گاه در قالب پرداخت دیه و گاه در قالب پرداخت ارش، نمود پیدا می کند. خسارات خارج از بحث دیه نیز، مانند هزینه های زاید بر درمان، مطابق مبانی مسئولیّت مدنی، قاعده «لاضرر» و اطلاق قانون در خصوص جبران خسارت، قابل مطالبه خواهند بود.
خلاصه ماشینی:
": مسئولیت پزشک، خسارت مادی، دیه، ارش واژگان کلیدی بخش اول :کلیات به دلیل اهمیت حرفه ی پزشکی در اجتماع و حساسیت عملکرد پزشک، درباره ی ضمان او میان فقها اختلاف نظر وجود دارد و با توجه با ادله ی فقهی وارد شده در این مسأله و فتاوی فقها به این نتیجه می رسیم که ایشان در واقع دو نظر را مطرح می کنند: الف) اصل بر ضمان پزشک است، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
به عبارت دیگر، اگر پزشک مرتکب خطایی شد و مسئولیت او هم به اثبات رسید، وی در قبال کدام دسته از خسارات -مادی یا معنوی- مسئول است و ملزم به جبران است؟ و آیا در عرصه پزشکی که خطای یک پزشک ممکن است فرصت درمان بیمار را در پاره ای از موارد از بیمار بگیرد و به معلولیت دائمی او بینجامد، خسارت از دست رفتن فرصت نیز قابل مطالبه است یا خیر؟ در واقع، آیا بیمار می تواند با توجه به تشخیص نادرست پزشک که به معلولیت دائمی یا موقت او انجامیده است، جبران خسارت بخواهد و به از دست دادن فرصت درمان استناد کند؟ در مقاله ی حاضر، سعی کرده ایم به پرسش ها ی مذکور پاسخ داده و انواع خسارات مادی، روش های جبران خسارت، میزان خسارت و تغییر آن را برشمریم.
ماده 5 قانون مسئولیت مدنی در این باره مقرر می دارد: «اگر در اثر آسیبی که به بدن یا سلامتی کسی وارد شده در بدن او نقصی پیدا شود یا قوه ی کار زیان دیده کم گردد و یا از بین برود و یا موجب افزایش مخارج زندگانی او بشود، وارد کننده ی زیان مسئول جبران کلیه ی خسارات مزبور است."