چکیده:
یکی از مسائل اصلی که در حوزه بهبود مدیریت مطرح می شود، مدیریت کیفیت جامع است. در این تحقیق، سعی شده است تا عوامل کلیدی موفقیت در مدیریت کیفیت جامع، در صنعت مورد مطالعه شناسایی و اولویت بندی شوند. در این راستا، عوامل مذکور با استفاده از ادبیات موضوع و نیز نظرات مدیران صنعت شناسایی و پس از جمع بندی شانزده عامل مؤثر بر کیفیت جامع مشخص شدند. سپس وضع موجود این عوامل با استفاده از پرسشنامه ای که در اختیار نمونه 50 نفری از مدیران آگاه در حوزه TQM قرار گرفت، ارزیابی شد. روایی این پرسشنامه که برمبنای ادبیات تحقیق طراحی شده بود، با استفاده از دیدگاه صاحبنظران صنعت و دانشگاه و پایایی آن با آلفای کرونباخ 97.1% تأیید شد. آزمون فریدمن نشان داد که میانگین امتیازهای اختصاص یافته به مؤلفه های مؤثر بر کیفیت جامع یکسان نیست. همچنین آزمون کروسکال-والیس نیز نشان داد که میانگین امتیازات سؤالات متفاوت است. بنابراین پس از محاسبه میانگین امتیازات؛ سه عامل چشم انداز، پاداش و مشارکت کارکنان، کمترین امتیاز را کسب کردند و در واقع در اولویت بهبود، قرار گرفتند.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق ، سعی شده است تا عوامل کلیدی موفقیت در مدیریت کیفیت جامع ، در صنعت مورد مطالعه شناسایی و اولویت بندی شوند.
محققین همچنین TQM را به عنوان یک دیدگاه جامع جهت ارتقای سطح رقابت ، اثربخشی و انعطاف پذیری مورد بررسی قرار داده اند که از طریق برنامه ریزی ، سازماندهی و درک تمام فعالیت ها حاصل می گردد و شامل تمام افراد در تمامی سطوح سازمان می شود و برای تمام این سطوح نیز مفید است .
بدین منظور، تلاش شده است تا پس از شناسایی مؤلفه های مؤثر بر کیفیت جامع در صنعت مورد مطالعه ، وضع موجود هرکدام از آنها مشخص شود تا بدین وسیله مهم ترین عناصر یا همان اولویت های بهبود، تعیین گردد.
1- Critical Success Factors (CSFs) 2- Total Quality Management (TQM) مدیریت و رهبری ١ یکی از عوامل کلیدی موفقیت کیفیت جامع شناخته شده اند [٣٤،٥٣].
" به صورت ضمنی به عامل اشاره شده است شانزده عاملی که در جدول بالا با استفاده از مبانی نظری تحقیق جمع آوری شده اند، به صاحب نظران حوزه TQM در صنعت مورد مطالعه ارائه گردید و با توجه به جامع بودن این عوامل ، تمامی آنها مورد توافق خبرگان قرار گرفت و عاملی به آنها اضافه و یا از آنها حذف نشد.
با توجه به آنکه بر اساس نتایج به دست آمده ، مؤلفه پاداش نیز در اولویت بهبود قرار دارد؛ لازم است بین نظام پرداخت پاداش و میزان دستیابی به اهداف کیفی رابطه مشخص و معنی داری برقرار شود.