چکیده:
موضوع پیشرو، یکی از مسائل مهم در اندیشة یهودی است. امروزه بسیاری از یهودیان بر این باورند که آموزههای اخلاقی آنان، ناظر به همة انسانهاست و در عمل به این فرامین اخلاقی، تفاوتی میان یهودی و غیریهودی (بیگانگان) وجود ندارد. بااینحال، این مقاله تلاش دارد تا نشان دهد که این ادعا پایة و اساس محکمی ندارد. یافتهها حاکی از این است که در کتاب عهد و تلمود (کتابهای مقدس یهود)، موارد بسیاری وجود دارد که با این ادعا به شدت در تعارض است. این موارد، کلیت ادعای یهودیان را باطل کرد، پایة ادعای یهود را به شدت متزلزل خواهد کرد.
The present subject is one of the most important issues in Jewish thought. Today, many Jews believe that their moral teachings are viewed by all human beings, and there is no difference between Jewish and non-Jewish (goyim) in practicing these moral rules. However, this paper attempts to demonstrate that this claim has no solid foundation .The findings show that there are so many cases in the Torah and the Talmud (Jewish sacred books), which completely contradict this claim. These cases totally reject and weaken the basis of Jew’s claims.
خلاصه ماشینی:
"اگرچه برخی معتقدند: چنین اظهاراتی متأثر از فشار ظلم و ستم زیاد بر یهود بوده و بیانگر احساسات شخصی افراد است تا بتوانند ساحت تلمود را از دیدگاههای قوممدارانه پاک سازند(کهن، 1350، ص86)، اما بطور قطع نمیتوان گفت: همة دیدگاههای افراطی متأثر از فشارها و ستمهای وارده بر قوم بوده است؛ چراکه برخی دانشمندان یهودی مانند یهودا هلوی ، حتی در زمان حاکمیت نسبی صلح و دوستی بر ملت یهود نیز چنین اظهارات افراطی را بیان داشتهاند.
اخلاق یهودی نیز تأثیر فراوانی از این دست اندیشهها گرفته است، تاجایی که برخی اعتقاد به برتری اخلاقی یهود داشته، و میگویند: اگر پرسیده شود چرا خدای متعال ما یهودیان را انتخاب کرده، خواهیم گفت: چون ما خدا و توراتش را انتخاب کردهایم (باتریک، 1953، ص30).
این گروه، دربارة قاعدة زرین؛ یعنی محبت برادرانه به همنوع که یکی از اصول اخلاق یهودی بود، میگویند: محبت مردم جهان نسبت به یکدیگر، فقط یک آرمان ساده نیست، بلکه تنها میزان و معیار حقیقی رابطة افراد انسانی با یکدیگر است (کهن، 1350، ص 232).
اینان مینویسند: عبارت «مخلوقات (مردم) را دوست بدار»، اندرز محبوب هیلل بود و میگوید: علاوه بر اینها برخی از توصیههای یهودی به غیریهودیان نیز آشکارا اشاره میکند: «انسان نباید ذهن مردم را بدزدد و آنها را فریب دهد حتی ذهن یک غیریهودی را» (حولین، 94 الف) و یا عبارت «دزدیدن مال یک غیریهودی عملی شنیعتر است تا دزدی از یک یهودی؛ زیرا سرقت مال یک غیریهودی شامل گناه عظیم و بیحرمتی به نام خدا نیز میشود» (توسیفتا باواقما، 10: 15؛ کهن، 1350، ص233)."