چکیده:
هدف پژوهش حاضر، طراحی مدل رضایت شغلی ورزشکاران مرد ورزشهای گروهی ایران بود. روش پژوهش از نوع توصیفی بود و جامعة آماری آن را ورزشکاران مرد لیگ برتری ایران در چهار ورزش گروهی تشکیل دادند (776 نفر) که 360 نفر به پرسشنامة محققساخته پاسخ دادند . پس از مرور پیشینه و مصاحبة اکتشافی با 23 ورزشکار در 66 شاخص پنج ارزشی لیکرت تنظیم شد. روایی صوری ابزار با استفاده از نظرهای کارشناسان مدیریت ورزشی و دیگر خبرگان، تایید شد و پایایی کلی پرسشنامه نیز 98/0 برآورد شد. افزونبراین، برای تحلیل دادهها از آزمون فریدمن و معادلات ساختاری آموس22 در سطح 05/0P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که براساس میانگین رتبه، پیامدهای رضایت شغلی (48/3)، فرایندها (47/3) و پیشایندها (40/3)، بهترتیب بیشترین اولویت را داشتند. ضمنا، تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که تمامی گویهها در سطح 05/0 معنادار بودند و براساس مدل معادلات ساختاری، در عامل فرایندهای رضایت شغلی، ابعاد سازمانی و تیمی بهترتیب با ضرایبتاثیر 89/0 و 87/0 و در عامل پیامدها، ابعاد تیمی و محیطی با ضرایبتاثیر 92/0 و 91/0 اثرگذار بودند. در سطح دوم مدل ساختاری، عامل فرایندی با ضریبتاثیر 55/0، تاثیر بیشتری بر رضایت شغلی ورزشکاران داشت. نتایج اثرات غیرمستقیم مدل نشان داد که عامل پیشایندی با ضریبتاثیر 91/0 بر رضایت شغلی ورزشکاران، پیشایندها با ضریبتاثیر 99/0 بر فرایندها و فرایندها با ضریبتاثیر 93/0 بر پیامدها اثرگذار بودند؛ بنابراین، فرایندهای باشگاهی در تامین رضایت ورزشکاران بسیار مهم هستند.
خلاصه ماشینی:
بهویژه، مرور پژوهشها نشان میدهد که بیشتر این مطالعات در رابطه با سبکهای رهبری یا مربیگری (رمضانینژاد و حکیمی، 1390) هستند؛ برای مثال، ویس و فردریش 3 (1986)، مکمیلین 4 (1990)، سریبون 5 (2001)، ببتسس و تئودوراکیس 6 (2003)، اوماند 7 (2005)، کوکاک 8 (2005)، تورمن 9 (2006)، موری 10 (2006)، چیا-فن (2006)، ایس، لوگد و هاردی(2007)، چن 11 (2007)، آیوگی، کاکس ریچارد و مک گویر 12 (2008)، کوتزورت و کونروی 13 (2009)، نظرالدین، فاوز، جمالیس، جیوک و دین 14 (2009)، هاتامله، ابوالروز، هنداوی 15 (2009)، فوکائو، واتسون، فانگچن، هالبورک 16 (2015)، رمضانینژاد، همتی نژاد، جرعه نوش و Chelladurai & Riemer Bowling & Hammond Weiss & Friedrichs McMillin Sriboon Bebetsos & Theodorakis Aumand Kocak Turman Murry Chen Aoyagi, Cox Richard & Mc Guire Coatsworth & Conroy Nazarudin, Fauzee, Jamalis, Geok & Din Hatamleh, Abu Al-Ruz & Hindawi FUKAO, Watson, Fangchen, Halbrook محدث (1390)، خلج، خبیری، سجادی (2011)، نوروزی سیدحسینی، کوزه چیان، هنری و نورزوی سیدحسینی (1391)، آزادفدا، بسمی و درودیان ( 2014) ؛ و معماری، فراهانی و صنعتی (2015) نشان دادهاند که مربیان میتوانند تأثیر زیادی بر رضایتمندی ورزشکاران داشته باشند(صاحبکاران، رمضانی نژاد، میرمحمدتبار و خسروی، 1394).
در پژوهشهای داخل کشور نیز رمضانینژاد، همتینژاد، جرعهنوش، محدث(1390) ابعاد مختلف رضایتمندی ورزشکاران را بر Coffman Baker, Yardley & COTE Unruh, Unruh, Moorman, Seshadri Jenkins Shu–Cheng اساس مدل 15 بعدی چلادورای و ریمر (1997) مقایسه کردند؛ اما، در مطالعات بعدی خود از مدل چهار بعدی آنها استفاده کردند؛ برای مثال، رمضانینژاد، همتی نژاد، بنار و فلاح (1389) در پژوهش خود نشان دادند که چهار بعد رضایت از رفتار و تعامل با مربی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از آموزش و تمرین مربی و رضایت از عملکرد تیمی دارای اولویتهای مختلفی هستند.