چکیده:
هدف:هدف اصلی این پژوهش، بازساخت، رواسازی، پایاسازی و هنجاریابی مقیاس خودپنداره ریاضی بود. در این پژوهش آزمون سازی، 812 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهرستان ملارد، مشارکت کردند. روش: در این پژوهش، گویه های مقیاس بازسازی شده خودپنداره ریاضی، با استفاده از ضریب تمیز و روش هماهنگی درونی سوالات، مورد تحلیل قرار گرفت. پایایی مقیاس با روشهای تنصیف و آلفای کرونباخ، سپس روایی سازه، و روایی افتراقی آن بررسی شد. برای هنجاریابی مقیاس، از نمرات استاندارد Z و T استفاده شد. یافته ها: پایایی مقیاس، عدد 0/898 به دست آمد و روایی افتراقی آن در سطح کمتر از 0/01 معنادار بود و در بررسی دیگری، روایی افتراقی، عدد 0/76 به دست آمد. روایی سازه نیز سه عامل (قابلیت ها و مهارتها، اجتناب از ریاضی و لذت بردن از ریاضی) را در مقیاس نشان داد. مقیاس خودپنداره ریاضی بازسازی شده، می تواند در امر هدایت تحصیلی و بهبود شرایط درسی ریاضی برای دانش آموزان و همچنین تحقیقات مرتبط، مفید باشد.
خلاصه ماشینی:
skewness قابل قبول کشیدگی و چولگی برای نرمال بودن اطلاعات به صورت مقابل است : ٠/٥ ,g١ -0/5>g2> یافته ها به منظور بررسی سؤال اول مبنی بر اینکه «تحلیل گویه های مقیاس خودپنداره ریاضی چگونه است ؟» نتایج به قرار زیر بدست آمد: درجه دشواری در آزمون های رغبت سنج و نگرش سنج به نام ضریب مقبولیت معرفی گردیده که در پژوهش حاضر، به این صورت محاسبه میشود: ضریب مقبولیت = میانگین نمره هر مورد ضربدر ١٠٠ تقسیم بر ٤ (هومن ، ١٣٧١).
این نتیجه ، حاکی از آن است که گویه های مقیاس خودپنداره ریاضی برای تشکیل عوامل دارای همبستگی کافی میباشند و بنابراین ، مجاز به بکارگیری روش تحلیل عاملی هستیم .
بررسی سؤال سوم مبنی بر این که "روایی افتراقی مقیاس خودپنداره ریاضی چگونه است ؟" با توجه به اینکه از لحاظ منطقی، باید خودپنداره ریاضی دانش آموزان رشته ریاضی از رشته های علوم تجربی و علوم انسانی، بیشتر باشد برای بررسی روایی افتراقی، از تحلیل واریانس خودپنداره ریاضی در سه رشته مختلف استفاده گردید.
بررسی سؤال پنجم مبنی بر اینکه «پایایی گویه های مقیاس خودپنداره ریاضی چگونه است ؟» برای تعیین پایایی در پژوهش حاضر از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که نتیجه آن ، عدد ٠/٨٩٨ بدست آمد.
همان طور که ذکر شد" پایایی یک وسیله اندازه گیری، برای مثال یک آزمون ، نشان - دهنده آن است که این آزمون با چه دقت و صراحتی صفت مورد نظر را اندازه میگیرد و نتیجه اندازه گیریها تا چه میزان دارای ثبات است " (نادری و سیف نراقی، ١٣٨٦).