چکیده:
این پژوهش تلاش دارد که توزیع فضایی قدرت در کلان شهر تهران را از منظر حکمروایی شهری مورد آسیب شناسی قرار دهد. از این رو، تلاش شده است به این پرسش پاسخ داده شود که از منظر حکمروایی شهری، ساختار و شکل کنونی توزیع فضایی قدرت سیاسی چگونه سبب بروز ناکارآمدی در مدیریت شهری کلان شهر تهران شده است؟ به منظور پاسخگویی به این سوال فرضیه زیر طرح شده است: به نظر می رسد از منظر حکمروایی شهری ساختار و شکل کنونی توزیع فضایی قدرت سیاسی با توجه به برنامه ریزی و توزیع قدرت از بالا به پایین سبب تکوین ناکارآمدی در توزیع فضایی قدرت سیاسی در کلانشهر تهران شده است. این پژوهش با روشی توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است. و همچنین به منظور تشریح بهتر وضعیت الگوهای روابط و پیوندهای نهادی و اثرگذاری آن ها بر خدمات رسانی به شهروندان از منظر حکمروایی شهری، از مدل Swot استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد از یک سو، بیشتر نهادها و کنشگران دخیل در مدیریت کلانشهر تهران دولتی هستند و دایره اختیارات آن ها بسیار گسترده است و همچنین نهادهای مردم پایه حضور و دخالت محدود و مشروطی در اداره امور شهری دارند و اختیارات آنها در سطح اجرایی و اداری محدود است و بنابراین قدرت سیاسی به آنها داده نشده است.
خلاصه ماشینی:
نهادها و سازمان هایی که با استناد به شرح وظایف و اختیارشان عنصر اصلی و کلیدی در اداره منطقه کلان شهری تهران محسوب می شود در جدول(١) درج شده است : جدول١: نهادهای مدیریتی در اداره منطقه کلان شهر تهران (رجوع شود به تصویر صفحه) آسیب شناسی توزیع فضایی قدرت سیاسی کلان شهر تهران بر پایه مدل حکمروایی شهری در مدل حکمروایی شهری که ادارة آن از پائین به بالا صورت می گیرد، همواره بر نهادها و کنش گران خصوصی و مردمی برای ایجاد مدیریت مشارکتی تأکید می شود و در بخش نهادهای دولتی نیز بر لزوم همکاری تنگاتنگ بین نهادها و کنش گران دولتی با خصوصی و مردمی تشویق می شود و لذا به حداکثر دخالت مردم در سرنوشت و اداره شهر تأکید دارد.
بر اساس منابع موجود نهادها و کنش گران موثر بر مدیریت منطقه کلان شهری تهران با توجه به حیطه مسئولیت اهداف و ماهیت آن ها به پنج دسته نهادهای حکومتی - دولتی ، نهادهای حکومتی عمومی ، نهادهای غیردولتی ، نهادهای بخش خصوصی و نهادهای بین المللی قابل تفکیک هستند (رجوع شود به تصویر صفحه) کلان شهر تهران در حال حاضر اگرچه به لحاظ قلمرو از همبستگی برخوردار است اما فاقد مدیریت نهادی در مقیاس این منطقه است .