چکیده:
بافت تاریخی - فرهنگی شیراز علیرغم سابقه درخشان تاریخی، امروز به دلیل معضلات مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی وکالبدی، جاذبه خود را از دست داده و علیرغم ارائه و اعمال رویکردها و راهبردهای مختلف جهت بازآفرینی منطقه، تا امروز این راهبردها نتوانسته اند منجر به برون رفت کامل منطقه از این معضلات گردند. رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور، رهیافتی نوین در بازآفرینی شهری است که با وجود ظرفیت های فرهنگی و میراث غنی تاریخی در شهر شیراز، مورد توجه قرار نگرفته و چه بسا با عنایت به سرمایه و منابع فرهنگی محدوده مورد مطالعه، می تواند در تجدید حیات آن رهگشا باشد. این تحقیق بر آن است تا با بررسی نقش فرهنگ در ادبیات نظری بازآفرینی شهری، زمینه های تحقق رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور را در محدوده مورد مطالعه معرفی و بررسی نماید. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی بوده و داده ها با روش تحلیل محتوای کیفی و کمی و نیز با استفاده از مدلSWOT- ANP مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد جهت تحقق موفقیت آمیز رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور، گذار از محدودیت ها و استفاده حداکثری از فرصت ها در چهار زمینه «سیاست گذاری های فرهنگی»، «برگزاری رویدادهای فرهنگی»، «مدیریت مشارکتی» و «توسعه فضاهای عمومی شهری» الزامی می باشد. با توجه به اولویت سنجی راهبردها، راهبردهای تدافعی(WT) در اولویت برنامه ریزی فرهنگ محور محدوده موردمطالعه قراردارند.
خلاصه ماشینی:
ماتریس عوامل بیرونی زمینه های تحقق پذیری رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور (رجوع شود به تصویر صفحه) ارائه و اولویت سنجی راهبردهای تحقق پذیری رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا: پس از تکمیل و تحلیل ماتریس های عوامل استراتژیک، راهبردهای تحقق پذیری رویکرد فرهنگ مبنا در چهار دسته راهبردهای تهاجمی ـ رقابتی (SO)، تنوعبخشی (ST)، بازنگری(WO) و تدافعی (WT) به شرح زیر تدوین گردیده است : راهبرد تهاجمی / رقابتی (SO) − تشکیل گردهمایی هایی با حضور هنرمندان، ساکنین ، سرمایه گذاران بخش خصوصی به منظور تقویت مشارکت ؛ − برگزاری کلاسهای آموزشی هنریـ فرهنگی به منظور توانمندسازی ساکنین استفاده از امکانات فنی از جمله شبکه های اجتماعی مجازی به منظور اطلاعرسانی و جلب مشارکت ساکنین ؛ راهبرد تنوعبخشی (ST) − ارائه یک برنامه جامع فرهنگی که در درجه اول پشتیبان توسعه صنایع خلاق و طبقه خلاق باشد، صنایع تولید فرهنگی در شهر را تقویت نماید و همچنین در فرایند بازساخت اقتصادی، رقابت پذیری شهر را افزایش دهد؛ − برگزاری رویدادها اعم از نمایشگاههای فصلی و سنتی ، جشن ها و اعیاد مختلف در فضاهای تاریخی مرمت شده؛ − تجهیز فضاهای عمومی باز به تسهیلات و مبلمان عمومی و استفاده از هنرمندان در طراحی و چیدمان آنها؛ افزایش دسترسی و نفوذپذیری فضاهای عمومی ؛ − افزایش انعطاف فضاهای عمومی (از بعد قانونی و نیز ظرفیت کالبدی) به منظور پذیرش طیفی از فعالیتهای مختلف و نیز پذیرش اقشار متنوعی از مردم از لحاظ جنسیت ، درآمد، قومیت و ..