چکیده:
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر همزمان و مکملدهی رزوراترول و فعالیت هوازی بر میزان پروتئین SIRT-1 ، PGC-1α عضلة نعلی و بافت چربی شکمی-کشالهای و UCP-1 بافت چربی شکمی-کشالهای در موشهای صحرایی نر بود. در این پژوهش، 32 سر موش صحرایی(میانگین وزن10 ± 260 گرم، سن هشت هفته)، بهصورت تصادفی به چهار گروه شاهد، تمرین، مکمل-تمرین و مکمل تقسیم شدند. گروههای تمرینی بهمدت 12 هفته (هفتهای پنج جلسه، هر جلسه بهمدت 45 دقیقه) روی نوارگردان فعالیت کردند. گروه مکمل-تمرین روزانه 10 میلیگرم بهازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان مکمل رزوراترول دریافت کردند. برای اندازهگیری پروتئین بافتی UCP-1، SIRT1 و PGC-1α از روش الایزا (ساندویچ دوتایی) استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یکطرفهبرای تحلیل دادهها استفاده شد و سطح معناداری (P≤0.05) درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئینهای SIRT1 و PGC-1α در بافت عضله و چربی سفید زیرپوستی در گروه تمرین- مکمل و گروه مکمل، بهترتیب با P≤0.001 و P≤0.05 افزایش معناداری داشته است. پروتئین UCP-1 نیز در بافت چربی سفید، پس از تمرینات افزایش معناداری را نشان داد(P≤0.001). با توجه به نتایج بهدستآمده، احتمالاً مکملدهی رزوراترول بههمراه فعالیتبدنی هوازی تأثیر قویتری بر افزایش میزان SIRT-1 و PGC-1α عضلة نعلی و بافت چربی شکمی-کشالهای و UCP-1 بافت چربی شکمی-کشالهای نسبت به استفادة جداگانه از فعالیتبدنی یا مکمل رزوراترول دارد و احتمالاً موجب تغییر فنوتیپ چربی سفید زیرپوستی به چربی بژ (بینابینی) میشود.
خلاصه ماشینی:
به تصویر صفحه مراجعه شودشکل 2- میزان تغییرات پروتئین (ng/g tissue) SIRT1 و PGC-1α بافت عضله: در گروه مکمل-تمرین بهترتیب 02/1 ± 95/3 و 26/0 ± 98/2 * نشانگر معناداری در سطح(P≤0.
به تصویر صفحه مراجعه شود شکل 3- میزان تغییرات پروتئین (ng/g tissue) SIRT1 و PGC-1α بافت چربی زیرپوستی در گروه مکمل-تمرین بهترتیب 99/1 ± 35/14 و 7/1 ± 05/13 * نشانگر معناداری در سطح(P≤0.
05) بحث و نتیجهگیری نتایج پژوهش نشان داد که در ارتباط با سازگاری با تمرین هوازی و مکملدهی رزوراترول، افزایش معناداری پس از 12 هفته در میزان پروتئینهای SIRT-1 ، PGC-1αو UCP-1 در عضلة نعلی و بافت چربی زیرپوستی گروه تمرین- مکمل در مقایسه با سه گروه دیگر (مکمل، تمرین و کنترل) مشاهده شد.
پژوهش حاضر نشان داد که، مکملدهی رزواترول همراه با فعالیت بدنی هوازی در میزان بیان SIRT1 و PGC-1α عضله در گروه تمرین- مکمل در مقایسه با گروه کنترل، بهطور معناداری (بهترتیب 65 و 78 درصد ) افزایش داشت.
در پژوهش حاضر سطح پروتئین FNDC5 بررسی نشد؛ اما این احتمال وجود دارد که ا افزایش SIRT1 و PGC-1α در بافت عضله، منجر به بیان FND5 گردد که باعث ترشح آیریزین از سلول عضلانی به درون خون میشود که باعث افزایش بیان UCP-1 ناشی از فعالیتبدنی در سلولهای چربی است (11،29،40).
7. Picard F, Kurtev M, Chung N, Topark-Ngarm A, Senawong T, Machado de Oliveira, R, et al.
Oberdoerffer P, Michan S, McVay M, Mostoslavsky R, Vann J, Park SK, et al.
Arterioscler Thromb Vasc Biol.