چکیده:
این پژوهش به مقایسه و بررسی آموزه های اخلاقی اسلام و قوانین موضوعه ایران در حمایت از حریم
اطلاعات خصوصی و موارد مجاز ورود به آن پرداخته است؛ در این مقایسه، ابتدا آموزه های اخلاقی اسلام
و نیز قوانین موضوعه ایران، در حمایت از حریم اطلاعات خصوصی و موارد مجاز ورود به آن گزارش و
دسته بندی شده اند. به منظور استخراج مفاهیم مورد نظر از آموزه های دینی و مواد قانونی، از روش داده
بنیاد استفاده شده است؛ به این معنا که تمامی مفاهیم مربوط به حریم اطلاعات خصوصی در آموزههای
اسلامی و قوانین ایران گردآوری و گزارش شده است. در مرحله بعد با تحلیل مفاهیم استخراج شده، به
مقایسه و بررسی این مفاهیم در چهار محور پرداخته شده است: محور اول موارد اشتراک و اختلاف میان
این دو دسته مفاهیم را بیان کرده است، هر چند نقاط اشتراک فراوانی میان دو طرف مقایسه دیده میشود،
اما موارد اختلاف قابل توجهی نیز وجود دارند. محور دوم به بیان قلمرو دو طرف مقایسه و محور سوم به
بیان ضمانت اجرای آموزه های اخلاقی و مواد قانونی و محور چهارم به بیان هماهنگی آنها در هدف و
غایت پرداخته است
خلاصه ماشینی:
چنانچه ميدانيم قوانين موضوعه جمهوري اسلامي ايران بويژه قانون اساسي، بر اساس آموزه هاي اسلامي تدوين شده اند؛ اکنون پرسش مهم اين است که رابطه و نسبت ميان اين قوانين و آموزه هاي اخلاقي اسلام در حمايت از حريم اطلاعات خصوصي و موارد مجاز ورود به آن چيست ؟ اين پرسش از آن جهت حائز اهميت است که امروزه توجه به حريم خصوصي نه بعنوان يک حق قانوني، بلکه بعنوان يک حق طبيعي و ارزش انساني مورد توجه انديشمندان قرار گرفته است و نظامهاي قانوني مختلف ، در حقيقت بازتاب اين نگاه ارزشي و ذاتي به حق طبيعي حريم خصوصي، قلمداد ميشوند.
بر اين اساس ، پژوهش حاضر در نظر دارد ابتدا به گزارش و تبيين آموزه هاي اخلاقي اسلام و نيز قوانين موضوعه ايران در حمايت از حريم اطلاعات خصوصي و موارد مجاز ورود به آن پرداخته ، سپس نسبت ميان اين دو را بررسي و تحليل نمايد.
موارد مجاز ورود به حريم اطلاعات خصوصي در قوانين موضوعه ايران نيز به قرار ذيل اند: در ماده ٤٣ قانون آيين دادرسي کيفري تحقيق در جرايم منافي عفت به دليل اينکه ماهيت اين جرايم ، مربوط به جنبه خلوت زندگي افراد است ، تحقيق در آن در صورتي مجاز دانسته شده است که يا جرم مشهود باشد و يا شاکي خصوصي داشته باشد.