خلاصه ماشینی:
"در اینجا لازم به یادآوری است، در اینکه توسعه روستایی کلید پیشرفت حقیقی کشور است شکی نیست، اما در عین حال گوش زد کردن یک مطلب از زبان«میسرا» ضرورت دارد:این خطر وجود دارد که برنامهریزی مراکز روستایی، به اکسیر متداول جدیدی تبدیل شود که برنامهریزان، در سطوح ملی و منطقهای برای هر دردی از آن استفاده کنند.
ولی سؤال این است که هر چند این راه آسانترین راه است ولی آیا بهترین و منطقیترین راه نیز هست؟و درآمد حاصله از منابع غیر کشاورزی، با همه محدودیتهایی که قبلا گفتیم، میتواند مواد غذایی اولیه را برای جمعیت رو به افزایش کشور(با همه تمهیداتی که در کنترل جمعیت میشود)از خارج تأمین کند؟و آیا لازم نیست که سرمایهگذاریهای اساسی و بنیانی بیشتری با برنامههای تدوین شده مشخصی براساس مطالعه روستاها از هم اکنون تدارک دیده شود؟به نحوی که حداکثر استفاده از پتانسیل موجود آب و خاک و نیروی انسانی(ثروتها و برکتهای خدادادی)کشور میسر شود؟و فردای ایران از قید وابستگی به تأمین مواد اولیه غذایی خارج از کشور آزاد شود؟به نظر میرسد کلید راه حل مشکلات نسلهای آینده ایران در گرو شناخت و شناساندن این محیط پر برکت روستایی و کشاورزی و کاردانی و عاقبت اندیشی متفکرین امروز است، که با حرکتهای لازم و مطمئن و منطقی، در زمینههای مختلف محیط روستایی و بخش کشاورزی و دامداری، نسلهای آینده ایرانی را از وابستگی و سردرگمی و نگرانی برهانند.
اما آنچه ما میخواهیم و آنچه این جامعه روستایی برای احیای خودش نیاز دارد، همانا مطالعات دقیق و همه جانبه در زمینه مسائل اقتصادی و اجتماعی است که باید هر یک به نوبه خود توسط گروه متخصصین مربوط صورت گیرد، تا منجر به یک رهیافت توسعه روستایی همه جانبه باشد."