چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر میزان باورهای ارتباطی در زنان شاغل متاهل انجام شد. این پژوهش مطالعه نیمه تجربی به همراه پیش آزمون ـ پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان شامل 91 نفر از کارکنان زن متاهل شهر مشهد بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.
پرسش نامه باورهای ارتباطی (RBI) را تکمیل کردند، 30 نفر با نمره بالاتر در دو گروه 15 نفره آزمایشی و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان دهنده بهبود گروه مداخله در خرده مقیاس های تخریب کنندگی مخالفت، توقع ذهن خوانی از همسر، تغییر ناپذیری همسر و کمال گرایی جنسی از مقیاس باورهای ارتباطی بود. تغییرات ایجاد شده در پیگیری 45 روزه نیز ماندگار بود. یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در زمینه آشنایی با واقعیت درمانی و باورهای ارتباطی و نحوه تغییر و بازسازی آن ها فراهم می کند. در الگوهای مشاوره زناشویی می توان از واقعیت درمانی برای بازسازی باورهای ارتباطی و کاهش تعارضات زناشویی استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
بررسي اثربخشي گروهدرماني براساس رويکرد واقعيت درماني بر بازسازي باورهاي ارتباطي در زنان شاغل متأهل شهر مشهد The Effectiveness of Group Therapy based on Reality Therapy on Rebuild of Relationship Beliefs in Working Married Women of Mashhad ليلا رمزي اسلامبولي .
با توجه به موارد فوق، اين پژوهش سعي داشته است که اثربخشي واقعيت درماني به شيوه گروهي را بر پنج باور ارتباطي (١- مخرب بودن مخالفت همسر، ٢- عدم تغييرپذيري همسر، ٣- توقع ذهن خواني ، ٤- کمالگرايي جنسي و ٥- باور در مورد تفاوتهاي جنسيتي ) بررسي کند.
اما نتايج به دست آمده از مقايسه پيگيري خردهمقياس توقع ذهن خواني از همسر در دو گروه با کنترل کردن اثر پيش آزمون حاکي از اين است که ٤٥ روز پس از شرکت در جلسات واقعيت درماني گروهي ، نمرات خردهمقياس توقع ذهن خواني از همسر افرادي که در گروه آزمايش شرکت داشتند نسبت به افرادي که در گروه گواه جايگزين شده بودند، کاهش معناداري (٠٠١=P، ٣١/٦٨= (١١٧)F) داشته است .
نتايج به دست آمده از مقايسه پيگيري خردهمقياس کمالگرايي جنسي در دو گروه با کنترل کردن اثر پيش آزمون حاکي از اين است که ٤٥ روز پس از شرکت در جلسات واقعيت درماني گروهي ، نمرات خردهمقياس کمالگرايي جنسي افرادي که در گروه آزمايش شرکت داشتند نسبت به افرادي که در گروه گواه جايگزين شده بودند، کاهش معناداري (٠٠٣=P، ٥/٩١= (١١٧)F) داشته است .