چکیده:
پژوهش حاضر به منظور پیش بینی و بررسی ارتباط میان ابعاد والدگری و رابطه والد ـ کودک با مشکلات رفتاری برونی سازی و درونی سازی شده انجام گرفت؛ و روش آن به صورت توصیفی ـ همبستگی طراحی شد. نمونه مورد پژوهش را تعداد 413 نفر از دانش آموزان تک فرزند و چند فرزند پایه اول تا ششم مدارس ابتدایی شهرستان یزد (141 تک فرزند، 121 دو فرزند، 101 سه فرزند و 50 چهار فرزند و بیشتر) به همراه والدین شان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. از سیاهه رفتاری کودکان (CBCL)، پرسش نامه ابعاد والدگری آلاباما (APQ)، مقیاس رابطه والد ـ کودک (PCRS) به همراه فرم اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته، برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج رگرسیون خطی گام به گام نشان داد از میان مهارت های والدگری، ابعاد فقر نظارت و تنبیه جسمانی در تبیین مشکلات درونی سازی و ابعاد مشارکت و تنبیه جسمانی، در تبیین مشکلات برونی سازی کودکان، نقش پیش بینی کننده تری دارند. از زیرمقیاس های رابطه والد ـ کودک، مولفه وابستگی در پسران و مولفه تعارض در دختران توانایی پیش بینی مشکلات درونی سازی و مولفه تعارض هم در پسران و هم در دختران توانایی پیش بینی مشکلات برونی سازی شده را دارد.
خلاصه ماشینی:
نقش ابعاد والدگري و رابطه والد ـ کودک در مشکلات رفتاري دروني سازيشده و بروني سازيشده کودکان* The Role of Parenting Dimensions and ChildParent Relationship in Children's Internalized and Externalized Behavioral Problems سيدعباس ساطوريان S.
Ahmadi, Ph. D استاديار مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره) دريافت مقاله : ٩٤/٣/٢٤ دريافت نسخه اصلاح شده : ٩٥/٦/٦ 1 پذيرش مقاله : ٩٥/٨/٨ چکيده پژوهش حاضر به منظور پيش بيني و بررسي ارتباط ميان ابعاد والدگري و رابطه والد ـ کودک با مشکلات رفتاري بروني سازي و دروني سازيشده انجام گرفت ؛ و روش آن به صورت توصيفي ـ همبستگي طراحي شد.
پژوهش هاي انجام شده در ايران، ميزان شيوع اين مشکلات را بين ١٣/٢ تا ٢٠/٤ گزارش کردهاند (کشکولي ٦، ١٣٧٩؛ مهرابي ٧، ١٣٨٤؛ مقدم، ياسمي ، بينا، عبدالملکي و باقرييزدي ٨، ١٣٨١؛ غباريبناب، پرند، خانزاده، فيروزجاه، موللي و نعمتي ، 9 .
رحماني ، سيدفاطمي ، برادران رضايي ، صداقت و فتحي آذر٢٧ (١٣٨٥) نشان دادهاند ارتباط بين ابعاد والدگري و مشکلات رفتاري کودکان و نوجوانان، در تحقيقات متعدد، معنادار گزارش شده و هرچه ميزان حمايت و پاسخ دهي والدين در شيوه فرزندپروري بالاتر باشد، ميزان مشکلات رفتاري فرزندان نيز کمتر است (بير و گوسونس ٢٨، ١٩٩٩؛ آنولا، استاتين و نورمي ٢٩، ٢٠٠٠؛ استينبرگ، لامبورن، دارلينگ ، مانتس و دورنبوش٣٠، ١٩٩٤).
Brandendburg, Friedman & Silver Opoka, John & Boivin 3.
Nakamura, Ebesutani, Bernstein & & Angold Chorpita 4.
Shelton, Frick & Wootton Firoozjah, Movalleli & Nemati 51.
Kendall, Safford, Flannery-Schroder & Chimeh & Webb 56.
Stewart, Cooper, Stewart & Friedley Rezaei, Sedaghat & Fathi Azar 69.
Pinzi, Ram, Har-Even, Shnit, & Weizman 30.
Muris, Meesters, Merckelbach & Hulsen- Mounts, & Dornbusch beck 31.
El-Sheikh, Harger & Whitson ey, Rosenfelt & Shrout 79.