چکیده:
در این مقاله ضمان درک با نگاهی بر شرط کاهش ، افزایش و اسقاط آن مورد بررسی قرار گرفته است ، در پژوهش حاضر با این پرسش مواجه بودیم، در جایی که طرفین در مرحله انشاء عقد، شرط کاهش ، افزایش و یا اسقاط ضمان درک را ضمن عقد تصریح می نمایند، آیا الزام آور است یا خیر، و چه احکامی بر شروط مزبور مرتب است. از این رو با تامل در قانون مدنی در باب تحدید مسئولیت ضمان درک ، حکمی به چشم نمی خورد، لیکن در این جستار بر اساس روح قانون مدنی ،مفاد مواد مربوطه و ، قواعد عمومی قرارداد ها در حیطه اصول حقوقی به واکاوی وضعیت شروط مزبور پرداخته خواهد شد. با این توصیف از حیث تحلیلی چنین برداشت می شود که اصولا شرط تحدید مسئولیت ضمان درک در قراردادها صحیح و معتبر است و با منع حقوقی روبرو نیست.
In this paper, the guarantor of understanding, with a look at the condition for
the reduction, increase and disappearance of it, has been studied in the present
study, where the parties at the stage of writing the contract, the condition for
the reduction, increase or elimination of the guarantor of comprehension The
contract stipulates whether it is binding or not, and whether the terms of the
contract are regular. Hence, by considering civil law in relation to the
limitation of liability for guaranteeing comprehension, there is no ruling, but in
this essay, based on the spirit of civil law, the provisions of the relevant
material, and the general rules of contracts, in the field of legal principles, deal
with the status of the conditional provisions. will be . With this description in
analytical terms, it is understood that, basically, the condition of limiting the
liability of the guarantor of understanding in the contracts is correct and valid
and is not subject to a legal prohibition.
خلاصه ماشینی:
بند چهارم: رابطه عقد اصلی با شرط ضمن آن بدیهی است، رابطه عقد اصلی با شرط ضمن آن، مبین رابطه اصل با فرع است، به این صورت که در فرضی که عقد اصلی باطل باشد به تبع آن شرط ضمن آن نیز باطل است، لیکن مقتضی است، ابتدا تفکیکی بین شرط ضمن، تبعی با مستقل انجام پذیرد، همانطور که قبلا نیز بیان نمودیم، شرط ضمن مانند عقد اصلی ، یک عمل حقوقی به شمار می رود، از این رو به نظر می رسد شرط ضمن، تحدید مسئولیت ماهیتی مستقل داشته باشد، به طوری که بدوا محرز است، مستحق الغیر درآمدن مبیع یا ثمن به واسطه بطلان نسبی یا مطلق اتفاق می افتد، با این توجیه طرفین، براساس اصل حاکمیت اراده، در خصوص میزان و حدود و ثغور مسئولیت خود در باب ضمان درک تعیین تکلیف نموده اند، لیکن در فرضی که قائل بر این نظر باشیم که شرط ضمن، تحدید مسئولیت ضمان درک تابع عقد اصلی است، این امر جایی متصور است که شرط خلاف آن در قرارداد پیش بینی نشده باشد، در غیر اینصورت خلاف اصل حاکمیت اراده عمل نمودیم، همانطور که می دانید، قاعده ضمان درک یک قاعده تکمیلی در قانون مدنی است و تبعیت شرط ضمن از عقد اصلی ناظر بر حالتی است که شرط خلاف آن در قرارداد پیش بینی نشده باشد.
الف: کاهش: بدیهی است شرط کاهش مسئولیت ناشی از ضمان درک ، بر اساس ماده 10 قانون مدنی الزام آور است، با این توجیه ممکن است طرفین به واسطه تراضی در قرارداد اصلی تصریح نمایند، که در جایی که مبیع ، مستحق اللغیر در آید ، فروشنده مسئول پرداخت قسمتی از ثمن المسمی قراردادی باشد به عنوان مثال می توان گفت در فرضی که ثمن قرارداد دویست میلیون تومان در قرارداد تعیین شده است ، فروشنده به موجب شرط مزبور صرفا مسئول پرداخت یکصد میلیون تومان به مشتری باشد.