چکیده:
مدیریت بحرانهای امنیتی به دلیل لزوم مداخله آنی و کافی، بهجز مهارت حرفهای مقابلهکنندگان، به امکانات و دسترسیهای ویژهای نیاز دارد که از مهمترین آنها دریافت هشدارهای مورد نیاز در مدیریت بحران است. یکی از اقدامات لازم برای صدور هشدارهای سریع و صحیح، تهیه فهرست مناسبی از شاخصهایی است که تیم مدیریت بحران بتواند با اتکا به آنها، نشانهها و شواهد بحران را شناسایی و تعیین وضعیت کرده و هشدار مناسب را برای تصمیمگیران صادر نماید. اما جای این پرسش باقی است که جایگاه شاخصها در هشداردهی بحرانهای امنیتی کجاست؟ یعنی به لحاظ مفهوم هشداردهی و مراحل بحرانهای امنیتی، در کدام قسمت از هشداردهی به شاخص نیاز است. تحقیق حاضر با روش کیفی و با بهرهگیری از تکنیک دادهکاوی با بررسی تحقیقات پیشین و مصاحبه عمیق(دلفی) با کارشناسان فن، به بررسی این سوال خواهد پرداخت. بر اساس یافتههای تحقیق، جایگاه شاخصها در فرآیند هشداردهی، در ابتدای چرخهای چهاربخشی شامل تعیین شاخصها، جمعآوری، انطباق، و هشداردهی شناسایی شده و همچنین جایگاه شاخصها در گلوگاههای حساس نیازمند به هشدار در مدیریت بحران، شامل شش نقطه اساسی پیشبینی، پیشگیری، آمادهسازی، شروع، تغییر شکل و خاتمه بحران معرفی گردیده است.
خلاصه ماشینی:
مهم است بدانیم که اصالت و صحت هشدارها چگونه ارزیابی 3 می شوند و در واقع چگونه هشداری ، هشدار درست است و خود مشمول بی دقتی اطلاعاتی نیست و احتمال آنکه تصمیم گیران را به خطا ببرد، کم است ؟ پیـام هـای هشـدار بـا چـه مقیاسـی سـنجیده می شوند و چگونه می توان از اختلاف نظر جدی و فاحش در تولیـد پیـام هـای هشـدار کـه طبیعتـاً محصول ذهن تحلیلگر است جلوگیری نمود؟ همچنین چگونه مـی تـوان از بزرگنمـایی یـا سانسـور هشدارها توسط سلسله مراتب اطلاعاتی ، قبل از رسیدن به دست تصمیم گیران ، به شیوه ای علمی و بدون اتکا به توانمندی های فردی ، جلوگیری نمود تا تصمیمی دقیق و قابل اعتماد اخذ شود؟ بـرای رفع این دغدغه ها، نیازمند تدوین مقیاس ها و ابزارهای دقیق برای اندازه گیری هشدارها هستیم کـه در ادبیات علمی و مدیریتی به آن شاخص گفته می شود.
لذا سؤال اصلی تحقیق آن است که جایگاه شاخص ها در فرآیند هشداردهی و در مراحل مدیریت بحران های امنیتی کجاست ؟ با توجـه بـه آنکـه ایـن تحقیق به دنبال «کشف » و «توصیف » پدیده مـورد سـؤال اسـت ، طـرح فرضـیه مقـدور نیسـت ؛ بااین حال می توان این مفروض را مطرح نمود که از یک سو شاخص ها بایـد بـه عنـوان مـلاک و معیار مشاهده و جمع آوری و نیز تعیین اصالت و کیفیت نشانه ها قرار گیرند و از سوی دیگر در هر 7 بخشی از فرآیند و چرخه مدیریت بحران که نیاز به پیش آگهی و اطلاع قبلی وجود داشته باشد و در نتیجه وجود هشدار برای آن بخش اهمیت داشته باشد، می توان شاخص هایی را تعریـف کـرد که با بهره برداری از آن ، هشداردهی صورت گیرد.