چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مقایسه سه پروتکل تمرینی زیربیشینه کم خطر بر آورد کننده عامل آمادگی قلبی – عروقی نسبی در مردان کم تحرک و توسعه معادلات جدید برای این سه پروتکل است. به همین منظور، 150 نفر از مردان کم تحرک به صورت داوطلبانه و به ترتیب با میانگین و انحراف معیار سن، قد، وزن و شاخص توده بدن 15/10 ± 19/45 سال، 62/7 ± 33/172 سانتیمتر، 27/11 ± 86/70 کیلوگرم و 15/3 ± 86/23 کیلوگرم بر مترمربع در این پژوهش شرکت کردند. به منظور برآورد مقادیر آمادگی قلبی – عروقی نسبی، آزمودنی ها 3 آزمون تمرینی زیربیشینه کم خطر شامل 3 دقیقه ای بالک و دو آزمون استاندارد قلبی – عروقی را اجرا کردند. مقادیر به دست آمده از 3 پروتکل منتخب با پروتکل 5 دقیقه ای بالک (پروتکل ملاک) مقایسه شد. تفاوت های روش شناختی میان این پروتکل ها با استفاده از روش آماری بلاند – آلتمن (1986) تجزیه و تحلیل شد. برای توسعه معادلات جدید از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر نشان می دهد که در 95 درصد محدوده همگرایی، هیچ یک از 3 پروتکل منتخب همگرایی زیادی با پروتکل ملاک ندارند. این در حالی است که پروتکل 3 دقیقه ای بالک با بیش تخمینی (میانگین و انحراف استاندارد تفاوت ها 16/4 ± 6/7) و دو پروتکل ترکیبی شامل آزمون A و B با کم تخمینی (میانگین و انحراف استاندارد تفاوت ها به ترتیب 9/4 ± 52/12 – و 2/4 ± 64/10-) بسیار زیادی مقادیر آمادگی قلبی – عروقی نسبی آزمودنی ها را نسبت به پروتکل ملاک برآورد می کنند (P<05/0 ). از همین رو بر اساس اطلاعات به دست آمده از آزمودنی ها، معادلات جدیدی برای برآورد شاخص آمادگی قلبی – عروقی نسبی توسط 3 پروتکل منتخب توسعه یافت. نتایج این پژوهش نشان داد اگر چه هنجارهای توسعه یافته برای سه پروتکل منتخب اغلب برای برآورد آمادگی قلبی– عروقی نسبی مردان کم تحرک به کار می روند، اما معادلات جدید، ممکن است برآورد مناسب تری را در زیرگروه جمیتی مورد نظر ارائه دهند. هر چند انجام مطالعات و تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد.
خلاصه ماشینی:
به همین منظور در پژوهش حاضر ابتـدا سـه پروتکـل زیربیـشینه شامل تعدیل شدة بالک و ۲ پروتکل ترکیبی (آزمون های A و B) بـا پروتکـل ۵ دقیقـه ای بالک , به عنوان ملاک در مردان کم تحرک شهر اردبیل مقایسه شد, سپس با توجه به مقادیر 1- Cardiovascular Fitness Ratio ضربان قلب به دست آمده از سه آزمون زیر بیشینه معادلات جدید بـرآورد کننـدة شـاخص آمادگی قلبی عروقی نسبی در زیرگروه جمعیتی مورد نظر توسعه می یابد.
نتایج و یافته های تحقیق به تصویر صفحه رجوع شود به طور کلی و همان گونه که مشاهده می شود (شکل های ۲, ۳ و ۴), نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان می دهد که از بین پروتکل های ۳ دقیقه ای بالک , ترکیبی (آزمون های A و B ) که برای برآورد آمادگی قلبی – عروقی نسبی به کار می برند, هیچ یک همگرایی مناسبی 1- Agreement 2- Bland – Altman (1986) با پروتکل ۵ دقیقه ای بالک (روش ملاک ) ندارند و با توجه به هنجارها و معادلات موجود مقادیر آمادگی قلبی – عروقی نسبی را با بیش یا کم تخمینی زیادی برآورد می کنند.
نتایج حاصله در زمینة ارزیابی همگرایی بین پروتکل ترکیبی (آزمون A) و آزمون ۵ دقیقه ای بالک (روش ملاک ) نشان داد که ۹۵% محدودة همگرایی صفر را در بر نمی گیرد (شکل ۲ ب ), پس بسیار بعید به نظر می رسد که معادلات دو پروتکل در برآورد اندازه های آمادگی قلبی – عروقی نسبی به دست آمده همگرایی داشته باشند.