چکیده:
تسهیم دانش یکی از فرایندهای ضروری پیادهسازی مدیریت دانش است و زمانی اتفاق میافتد که فرد تمایل به کمک به دیگران یا یادگیری از دیگران جهت توسعه توانمندیهای جدید در سازمان دارد. امروزه استفاده از دانش سازمانی و تسهیم موثر آن بین کارکنان سازمانهای دانشمحور به منبعی راهبردی برای دستیابی سازمانها به مزیت رقابتی و حفظ آن تبدیل شده است. موسسات و سازمانها برای دستیابی به چنین مزیتی به دنبال مدلها و راهکارهایی هستند که عوامل انگیزشی تسهیم دانش را شناسایی و شبیهسازی کنند تا سازمان را در دستیابی به موقعیت بهتر یاری مینماید. بر این اساس این پژوهش با هدف ارائه مدلی برای بررسی عوامل انگیزشی تسهیم دانش در سازمان مورد نظر تعریف گردید. در همین راستا محقق سعی دارد تا با بهکارگیری متدولوژی سیستمهای پویا به بررسی سیاستهای انگیزشی تسهیم دانش در سازمان مورد نظر بپردازد. در این پژوهش و در مرحله نخست، سیاستهای انگیزشی و ضدانگیزشی تسهیم دانش شناسایی از طریق ادبیات تحقیقاتی و مصاحبه با خبرگان شناسایی گردید. عوامل شناسایی شده شامل 26 عامل زیر است: تخصیص بودجه، آموزش، فرهنگ تسهیم دانش، تدوین تسهیم دانش بین اهداف سازمان، فضا و جو تسهیم دانش، داشتن زمان کافی برای تسهیم دانش، داشتن زمان کافی برای تسهیم دانش، داشتن زمان کافی، تشویق شدن مدیران و کارکنان به تسهیم دانش، ارائه پیشنهادات دانشی، تعهد سازمانی، رضایت شغلی، پاداش فردی و گروهی، کیفیت عملکرد، اشتیاق و تمایل به تسهیم دانش، کمبود رقابت، ارتباطات و تعامل، نبود اعتماد بین طرفین، سوء استفاده از دانش، نبود امنیت شغلی، ترس از اعلان شکستها، سلسله مراتب سازمانی، نبود دسترسی به دانش، محرمانگی دانش، نبود اعتماد درباره صحت دانش، جهتگیری سیاسی در تسهیم دانش، دیدگاه منفی کارکنان و دیدگاه منفی مدیر نسبت به تسهیم دانش. سپس مدل دینامیکی مربوط سیاستهای انگیزشی تسهیم دانش بر پایه اصول متدولوژی سیستمهای پویا با ترسیم انگیزش کل به عنوان متغیر انباشت و 26 متغیر جریان ساخته شده و پس از حصول اطمینان از کارکرد مدل، در بخش نتیجهگیری به پرسشهای پژوهشی پاسخ مناسبی داده شد.