چکیده:
هدف: تعیین عوامل فردی و اجتماعی متمایزکننده نوجوانان آزاردیده هیجانی تابآور از غیر تابآور.
روش: جامعه این پژوهش را کلیه دانشآموزان متوسطه اول شهر جاجرم تشکیل میداد که تعداد آنها ۵۱۶ نفر بود. با استفاده از پرسشنامههای آزاردیدگی هیجانی، مقیاس تابآوری در برابر ضربه، خودگزارشدهی نوجوان آخنباخ و آزمون هوش وکسلر، دادهها گردآوری شدند. برای تحلیل دادهها از تحلیل تمیزی استفاده شد.
یافته ها: عوامل فردی (بهجز هوش) و عوامل اجتماعی (بهجز روابط حمایتی با همسالان و مشارکت فعال در جامعه) در دو گروه نوجوانان آزاردیده تابآور و غیر تابآور متفاوت بودند (P<0/05). همچنین، تابع تشخیصی توانست بین دو گروه نوجوانان تابآور و غیر تابآور تمیز قائل شود و ۲۰/۲ درصد از تغییرات تابآوری را تبیین کند. برخورداری بیشتر از برخی از عوامل حفاظتی فردی مانند حل مسئله، خوشبینی، ساختار اعتقادی، خودتنظیمی و عزتنفس، همچنین عوامل حفاظتی اجتماعی از قبیل عملکرد تحصیلی حمایتشده و حمایت/ امنیت محله به نوجوانان کمک میکند در برابر آزار هیجانی والدین از خود تابآوری نشان دهند.
خلاصه ماشینی:
برخورداری بیشتر از برخی از عوامل حفاظتی فردی مانند حل مسئله ، خوش بینی، ساختار اعتقادی، خودتنظیمی و عزت نفس ، همچنین عوامل حفاظتی اجتماعی از قبیل عملکرد تحصیلی حمایت شده و حمایت / امنیت محله به نوجوانان کمک میکند در برابر آزار هیجانی والدین از خود تاب آوری نشان دهند.
در این زمینه پژوهش ها نشان میدهند که در تاب آوری افراد آزاردیده عامل های فردی مانند عزت نفس ، هوش ، خودتنظیمی، ساختار اعتقادی، حل مسئله و خوش بینی (٢٠١٤ ,Abdollahzadeh Rafi)، (Farokhi, 2013 &Abdollahzadeh Rafi, Alizadeh, )، (Webber, &Smokowski, Evans, Cotter, 2014)،Kaslow, 2013( &Lamis, Wilson, Shahane, )، ( &Jaffee, Caspi, Moffitt, Polo-Tomas, ٢٠٠٧ ,Taylor)، (٢٠٠٣ ,Shute &Richards, Encel, )& (٢٠٠٨ ,Kim) و عامل های حفاظتی اجتماعی از قبیل روابط حمایتی با همسالان ، حمایت امنیت محله ، مشارکت فعال در اجتماع ( ,Abdollahzadeh Rafi ٢٠١٤)، (١٩٩٧ ,Ippolito &Dubow, Edwards, ) دخیل هستند.
برای مثال ، برخی از پژوهش ها، هوش بالا را عامل حفاظتی در برابر اختلال های هیجانی و رفتاری معرفی کردند ( ,Jaffee ٢٠٠٧ ,Taylor &Caspi, Moffitt, Polo-Tomas, )، (٢٠٠٣ ,Shute &Richards, Encel, ) درحالیکه عده ای دیگر، چنین نقشی برای هوش نیافتند (٢٠١٢ ,Czaja &DuMont, Spatz, )، (٢٠٠٧ ,Harford).
مشابه هوش ، حمایت همسالان نیز در برخی از بررسیها به عنوان عامل حفاظتی در برابر اختلال های رفتاری و هیجانی نشان داده شده است (٢٠٠٦ ,King &Kerr, Preuss, )، (١٩٩٩ ,Provost &Dumont, M, ).