چکیده:
۹۰
جامعهی مدنی که به عنوان عالیترین شکل جامعه محسوب میشود» نظامی است که در آن
تکالیف شهروندان مشخص شده و مشارکتپذیری به عنوان بعد اساسی آن در نظر گرفته شده
است؛ اما به دلایل متعدد تمایل به مشارکت در امور اجتماعی در میان شهروندان یکسان نیست.
یکی از این عوامل» وجود یا عدم وجود اعتماد در سطوح خردء میانه و کلان ساختار جامعه
میباشد؛ اعتماد و مشارکت به عنوان عناصر اصلی سرمایهی اجتماعی به دلیل ارتباط مستقیم و
فراوانی که با متغیرهای اجتماعی» اقتصادی و سیاسی جامعه دارندء مورد توجه بسیاری از
محققان میباشند. در این پژوهش به بررسی رابطهی این دو متغیر با هم پرداختهایم. این مطالعه
به شیوهی پیمایشی است. جامعهی آماری آن شهر ایلام است و بر اساس نمونهگیری خوشهای
چندمرحلهای تعداد ۳۸۶ نفر از شهروندان ۱۸ سال به بالا به عنوان نمونهی آماری انتخاب
شدهاند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه است؛ پرسشنامه دارای اعتبار صوری بوده و ضریب
آلفای کرونباخ پایایی همهی متغیرها بالای ۰/۷ بوده» در تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار 5085
استفاده شده است. بر اساس نتایج» هرچه اعتماد شهروندان بالاتر باشدء میزان مشارکت
اجتماعی(۳:۰/۳۷) آنان نیز بیشتر است. همچنین اعتماد در ابعاد تعمیمیافته(۰/۵۸) و بینفردی
(۵۶/۹) در میان شهروندان از میزان خوبی برخوردار است اما اعتماد در بعد نهادی(۶۹/۷) نسبت
ضعیفی دارد. بین سن و وضعیت افراد با میزان مشارکتشان نیز رابطه وجود دارد
خلاصه ماشینی:
(کرايب ، ٦٧:١٣٨٨) مشارکت شهروندان نيز در امـور اجتمـاعي شـهر کـه يکـي از انـواع مشارکت هاست بايد در ارتباط با ديگر عوامل تأثيرگذار مورد مطالعه و بررسي قرار گيرد؛ بديهي است تحقيق حاضر که با عنوان «بررسي رابطه ي ميزان اعتماد شهروندان بـا ميـزان مشارکت اجتماعي آنها» و با هدف بررسـي رابطـه ي ايـن دو متغير(فرهنگـي/ اجتمـاعي) انجام ميگيرد، ميتواند اطلاعات مفيدي را در اختيار برنامه ريزان و دست انـدرکاران امـور شهري قرار دهد.
نتايج تحليل نشان داده است که بين اعتماد اجتمـاعي در سـه شـکل متفـاوت آن (فـردي، تعميم يافته و نهادي) و مشارکت اجتماعي سازمان يافتـه رابطـه ي معنـاداري وجـود دارد، هرچند که ميزان و جهت اين تأثيرگذاري در هر مورد متفاوت است .
ميباشد و با توجه به اينکه اين مقـدار از ٠/٠٥ کوچـک تـر اسـت ، ميتوان نسبت ضريب همبستگي را معنادار دانست ؛ به عبـارت ديگـر کـه هرچـه ميـزان اعتماد فردي يا بين شخصي شهروندان بالاتر باشد، ميزان مشارکت اجتمـاعي آنـان بيشـتر است و فرضيه در اين مورد تأييد ميشود.
ميباشد و با توجه به ايـن کـه ايـن مقـدار از ٠/٠٥ کوچک تر است ، ميتوان نسبت ضريب همبستگي را معنادار دانست ؛ به عبارت ديگـر کـه هرچه ميزان اعتماد تعميم يافته شهروندان بالاتر باشد، ميزان مشارکت اجتماعي آنان بيشتر است و فرضيه در اين مورد تأييد ميشود.