چکیده:
تجزیه و تحلیل جنگهای اخیر و همچنین تعاریف مختلف ارائه شده از محیط جنگهای آینده حکایت از آن دارند که کشورهای مهاجم در اولین موج تهاجم خود، با بهکارگیری تسلیحات و امکانات گوناگون به منظور کسب و حفظ برتری هوایی، سعی در نابودی حداکثر تجهیزات پدافندی کشور هدف را خواهند نمود تا در ادامه نبرد، نیروهای سطحی و هوایی بتوانند بدون هیچگونه تهدیدی اهداف خود را دنبال نموده و به پیروزی دست یابند. در چنین شرایطی ضمن استخراج نیازمندیها و تأمین تجهیزات پدافند هوایی، نقش روابط فرماندهی به منظور دستیابی به وحدت تلاش و بهکارگیری بهتر امکانات موجود در سطح کشور جمهوری اسلامی ایران جهت رسیدن به موفقیت در مأموریتهای این عرصه نیز دارای جایگاه ویژهای است، لذا محقق سعی دارد تا با ارائه تعریفی از فرماندهی و انواع آن نسبت به بررسی تأثیر وحدت فرماندهی در ارتقاء توان رزمی پدافند هوایی کشور جمهوری اسلامی ایران که هدف اصلی این پژوهش میباشد بپردازد. در این راستا از جامعه مطالعه که شامل اسناد و مدارک و صاحبنظران مرتبط با موضوع میباشند و حجم نمونه که بهصورت هدفمند ساده تعیین گردیدهاند، در خصوص "تأثیر وحدت فرماندهی" به عنوان یک متغیر مستقل کلان و "ارتقاء توان رزمی پدافند هوایی کشور جمهوری اسلامی ایران" به عنوان یک متغیر تابع، تحقیقی از نوع کاربردی با روش توصیفی و رویکرد کیفی با روشهای میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) و کتابخانهای (اسناد، مدارک و سایتهای اینترنتی) صورتپذیرفته و نتایج حاصله به روش آمیخته (کمی/کیفی) مورد تجزیه و تحلیل و تبیین قرار گرفته است.