چکیده:
شهر تازه آباد مرکز شهرستان ثلاث باباجانی در دشت حر(وڕ/ اور) واقع شده است. این دشت در طول تاریخ مناسب ترین مسیر جهت ایجاد ارتباط بین مناطق خاورمیانه با سرزمین های آسیای میانه، هند و چین بوده است. بنابراین تاریخی بسیار پرفرازونشیب دارد. یکی از جالب ترین مقاطع تاریخی دشت حر(وڕ/ اور) تاریخچه یک قرن گذشته آن می باشد چراکه پس از چندبار دست به دست شدن میان جاف های سنی مذهب و گوران ها و قلخانی های یارسانی مذهب سرانجام با خرید آن در سال 1299شمسی توسط باباجانی ها و با پشت سرگذاشتن تاریخچه ای پرتنش با بنای شهری نو در داخل و اطراف قلعه سلیمان خان گوران توسط آنان هویتی اسلامی پیدا کرد. با وجود چالش های متعدد، باتوجه به پتانسیل های متعدد و متنوع و کم نظیر تازه آباد از قبیل قابلیت های ارتباطی و طبیعت متنوع در حال تبدیل شدن به شهری توسعه یافته می باشد؛ در صورتی که جاده سنتی تازه آباد به کرمانشاه از طریق دارمازله و دشت لیل و کوزران احداث شود تازه آباد به مانند موقعیت تاریخی و باستانی آن می تواند به تقطه ای مهم در ترانزیت بین الملل تبدیل گردد. با بررسی نمای خارجی منازل مسکونی این شهر الگویی قابل تعریف از نحوه پراکندگی شعائر اسلامی به دست آمد. تاثیرگذارترین فاکتورهای تعیین کننده پراکندگی این شعائر مناطق حاشیه ای شهر و نیز مساجد هستند. شهرک هنجیربوس و شهرک ابراهیم آباد را می توان مذهبی ترین مناطق شهر از منظر تراکم شعائر اسلامی در نمای منازل مسکونی آنان دانست. سپس مساجد شهر بیشترین تاثیر را در ایجاد شعائر مزبور داشته اند به طوری که هرچقدر به حوزه مساجد نزدیک تر می شویم تراکم شعائر مذکور بیشتر می شود.
خلاصه ماشینی:
آیا تاریخ سلسله بیگزادگان به خاندان حسین بیگ محدود نبوده؟ آیا وی تنها حاکم جافها بوده؟ آیا حسین بیگ هم از سلسلهای بوده که ازابتدا بر توده مردم جاف حکومت میکردهاند یا اینکه تنها حاکم منطقهای محدود بوده که به مروز زمان قدرتمندتر شده و بعدها به خاطر ثبت سرگذشتش به اندازه امروز مطرح مینماید؟ آیا محدوده حکمرانی آنان مشخص است؟ لزوما باید بیگزادگان را از نیایی مشترک دانست و یا نمیتوان آنها را مانند نمونههای پرشمار تاریخی دیگر از افرادی با نیایی مجزا دانست که بنابر شرایط روز و منافع عینی( و حتی متعلق به زمان و مکانهای ابتدائا غیر همسنخ) منطبق بر جوامع پدرسالاری متحد شده و به مرور زمان خود را یکی شناساندهاند یا انگاشتهاند در نظر گرفت و فراتر از آن بعدها بزرگان مذهبی را هم به عنوان برادران خود پذیرفتهاند تا با اتکا به تاکتیک مشرقی و باستانی پیوند دین و دولت پایههای حکومت خود را بیش از پیش مشروعیت و استحکام ببخشند؟ در این باب توصیههای خواجهنظامالملک طوسی در باب لزوم برقراری پیوند دین و دولت جهت حقظ و تداوم حیات هردو در کتاب سیاستنامه یا سیرالملوک شهره خاص و عام هست که میتوان آن را عصاره بحث مزبور پنداشت.