چکیده:
چکیده
زمینه و هدف: هدف این مطالعه، بررسی وضعیت بیمارستان های عمومی شهر تهران از منظر عملکرد مدیریتی و ظرفیت پاسخگویی در شرایط اضطراری ناشی از وقوع زلزله و میزان آمادگی آن ها بوده است. روش : این پژوهش مطالعه ای مقطعی، توصیفی-تحلیلی بوده، روش نمونه گیری در دسترس و ابزار پژوهش چک لیست راهنمای استاندارد سازمان جهانی بهداشت، منطقه آمریکا (WHO/PAHO) بوده است. جامعه پژوهش کلیه بیمارستان های عمومی شهر تهران و نمونه پژوهش هفت بیمارستان منتخب، بوده است.
یافته ها: در مناطق 4 و 21 هر کدام یک بیمارستان از نظر عملکرد سیستم مدیریت سوانح در وضعیت مناسبی بودند و دیگر بیمارستان ها در سطحی متوسط قرار داشتند. فقط یکی از بیمارستان های منطقه 4 و بیمارستان منطقه 1 از نظر وجود تجهیزات و منابع کافی برای شرایط اضطراری در وضعیت مناسبی بودند و دیگر بیمارستان ها در سطحی متوسط قرار داشتند. به عبارتی، کمتر از 40% بیمارستان های مورد مطالعه از آمادگی مطلوبی در سیستم مدیریت سوانح و داشتن منابع و امکانات لازم برای زمان بحران برخوردار بوده اند.
نتیجه گیری: در مجموع، اکثر بیمارستان های مورد مطالعه از نظر سیستم مدیریت سوانح، در آمادگی قابل قبولی نبوده و منابع و تجهیزات کافی برای زمان بحران در اختیار نداشته اند. که پیشنهاد می شود: 1) در کوتاه مدت، مراکز درمانی به تشکیل کمیته های بحران و انجام برخی از اقدامات مدیریتی برای ارتقاء سطح آمادگی بیمارستانی در حوادث غیرمترقبه ملزم شوند. 2) در ارزشیابی و رتبه بندی بیمارستان ها، آمادگی ارائه خدمات مراقبتی اورژانسی در حوادث غیرمترقبه از امتیاز بالایی برخوردار شود. 3) برای کل شبکه درمانی، شامل کلیه بیمارستان های خصوصی، درمانگاه ها و حتی مطب پزشکانی که خدمات تزریقات و پانسمان را ارائه می دهند، برنامه ریزی شود.