چکیده:
معنویت دینی برآیند و حاصل شکلی از زیستن است که بر پایه رابطه قلبی -
ایمانی با خدا و پیوند حبی نسبت به پیامبر و اهلبیت طاهریناش شکل
گرفته» اعمال و زندگی فرد معنوی را برپایه تعالیم وحیانی و تلاش برای
برپایی حکومت ولیعص رال تبلور میبخشد. با توجه به گسترش
جریانهای معنوی جدید که ماهیتی تکثرگرا داشته مخاطبان را به ورطه
نسبیت گرایی و اباحه گرایی سوق میدهند. معنویت دینی معنویتی به دور از
اباحه گرایی و نسبیتاندیشی معرفتی یا اخلاقی است.
این نوشتار با روش توصیفی -تحلیلی و برپایه محکمات عقلی و نقلی هویت
معنویت دینی را از منظ ر آموزه های شیعی -مهدوی در چهار بخشش
معرفتشناختی» هستیشناختی» انسانشناختی و وظیفه شناختی مورد
بررسی قرار داده و به این نتایج رسیده است که معنویت دینی قائل به
عقلانیت » وحیانیت » وجود خداء عصمت و علم فرابشری و پیامبرو امام
معصومء ضرورت اقتدا به امام معصوم برای دوری از انحرافات» وجود و
اصالت روح و امام معصوم به عنوان واسطه فیض و ولی نعم است و معنویت
دینی آخرت گراء شریعت گرا و اعتدالگراء قائل به پذیرش ولایت معصوم به
عنوان شرط قبولی اعمال و بالاخره ضرورت احیای امرمعصوم به عنوان
اصلی ترین وظیفه منتظران حقیقی است
خلاصه ماشینی:
این نوشتار با روش توصیفی _ تحلیلی و برپایه محکمات عقلی و نقلی هویت معنویت دینی را از منظر آموزههای شیعی _ مهدوی در چهار بخش معرفتشناختی، هستیشناختی، انسانشناختی و وظیفهشناختی مورد بررسی قرار داده و به این نتایج رسیده است که معنویت دینی قائل به عقلانیت، وحیانیت، وجود خدا، عصمت و علم فرابشری و پیامبر و امام معصوم، ضرورت اقتدا به امام معصوم برای دوری از انحرافات، وجود و اصالت روح و امام معصوم به عنوان واسطه فیض و ولی نعم است و معنویت دینی آخرتگرا، شریعتگرا و اعتدالگرا، قائل به پذیرش ولایت معصوم به عنوان شرط قبولی اعمال و بالاخره ضرورت احیای امر معصوم به عنوان استادیار دانشگاه صنعتی امیرکبیر.
حال نکته اساسی آن است که چنین آگاهی و شناختی وقتی جامع و صحیح خواهد بود و آدمی را در طی مراتب عبودیت با سلام و سرعت همراه خواهد کرد که از طریق حجت دوران و امام زمان( صورت گیرد؛ چنانکه مرحوم مجلسی به نقل از علل الشرائع شیخ صدوق نقل میکند: خرج الحسین بن علی؟ع؟ علی اصحابه فقال ایها الناس ان الله جل ذکره ما خلق العباد الا لیعرفوه فاذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة ما سواه فقال له رجل یابن رسول الله بابی انت و امی فما معرفة الله قال معرفة اهل کل زمان اماممهم الذی یجب علیهم طاعته (مجلسی، 1404: ج5، 312)؛ حسین بن علی؟ع؟ بر اصحابش وارد شد پس فرمود: ای مردم؛ خداوند که ذکر او بزرگ است، بندگان را نیافرید مگر برای آنکه او را بشناسند پس وقتی او را شناختند بندگیاش کنند پس آنگاه به سبب بندگی او از بندگی غیر او بینیاز گردند.