"وقتی بیاد آوریم که یک مقدار پول را در راههای بینهایت میتوان خرج کرد و وقتی در نظر بگیریم که با وجود قیود و مقررات باز شهردار است که پیش از هرکس اختیار دارد که موارد مصرف وجوه را معین کند آنگاه درمییابیم که چه اندازه با بالا رفتن مقام امکان سنجش و اختیار تشخیص و تصمیم بیشتر و در نتیجه تکلیف و مسئولیت خطیرتر و پیچیدهتر میگردد. خارجی که بگوید ملتی مانند ملت ایران که غالب افراد آن گرسنه و بیمارند باید پولهای خود را مقدم بر هر چیز صرف ایجاد کاخ و لوازم تجملی و تفننی کنند حتما یا دشمن مردم ایران است و با فاقد قوه تمیز و تشخیص است که در هر صورت بنظرش توجه کردن غلط است. هرکس که واقعا باین امر علاقه دارد کافی است که صفحات روزنامهها را ورق بزند و آماری صحیح جمعآوری کند تا معلوم گردد چه اندازه این حق حیات،این حق که طبیعیترین و مسلم- ترین حقوق دانسته شده است در این کشور دستخوش غفلت و بیخبری و بیدردی و ظلم عدهای قرار می- گیرد و تا چه درجه حزن و ماتم و پریشانی برای خانوادهها فراهم میشود. چنانچه مسئولین امور واقعا طالب خدمت بمردم باشند باید آنچه که عقل و منطق حکم میکند بپذیرند و بحسن تناسب در امور معتقد گردند و در هر زمان اول آن رشته از اقدامات و اصلاحات را اختیار کنند که حقوق اولیه افراد محترم بماند و نظم و قرار و امنیت و آرامشی برای عامه فراهم آید و تعدیات و ظلمهای خانه برانداز چاره شود."
- دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار,
,
,
)