چکیده:
کاربرد اینترنت توسط جوامع محلی، شیوه موثری برای تحکیم هویت اجتماع است. هنوز پرسشهای فراوانی درباره آینده توسعه ارتباط رایانهای وجود دارد. تا به امروز، استفاده از اینترنت در روابط متقابل میان شخصی به صورت متنمحور باقی مانده است.
معنای فناوریهای جدید این است که ما از انواع ارتباط فضا به فضا، به سمت تماس شخص به شخص گام برمیداریم. شاید روزی پاسخ به پرسش “شما اهل کجا هستید؟” به بیان نشانی پست الکترونیکی مبدل گردد. همچنین، توفیق یا عدم توفیق نسل سوم ارتباطات بیسیم، دیگر تنها به عواقب اقتصادی آن برای شرکتهای ارتباطات تلفنی و دشواریهای بلندمدت سهامدارانشان بستگی نداشته باشد.
خلاصه ماشینی:
” ( Wellman, 2001:18) از نیمه قرن بیستم، آشکار بود که توسعه فناوری ارتباطات، مفهوم منسوخ اجتماع که آن را محدود به فضای مادی میانگارد و ویژگی ممتاز آن را نوعی از روابط میداند که جامعهشناسان متقدم به آن، روابط گروههای نخستین اطلاق میکردند، به حاشیه میراند؛ به طوری که اینک، مسأله “موزاییک شهری” urban mosaic)) - یا بعبارتی، [مجموعۀ] همسایگیهای فیزیکی که زمینه را برای اتخاذ شیوههای زندگی متفاوت فراهم میکند- که منظور نظر ورث (Wirth, 1938) و دیگر بومشناسان انسانی مکتب شیکاگو بود، با نظامی که بیشتر مرهون فضای اجتماعی است تا جغرافیای فیزیکی، جایگزین گردیده است.
( (Rheingold, 1993:5 اجتماعات مجازی، انبوهههای اجتماعی (social aggregations) هستند که در شبکهای به وجود میآیند که افراد در آنها به مدت مدیدی… به گفتگو ادامه دهند، گفتگوهای آنان به قدر کافی استمرار یابند و متضمن میزان مناسبی از احساسات انسانی باشند تا تاری(web) از روابط شخصی را در فضای سایبری، پدید آورند.
اجتماع مجازی و اجتماع محلی گر چه انکارناپذیر است که ارتباطات الکترونیک، از اثر جغرافیا بر تجارب مردم بشدت میکاهد و اینترنت این امکان را فراهم میآورد که روابط شخصی، تقریبا صرفنظر از زمان و فضا، پابرجای بماند، با این حال، زندگی شخصی در یک فضای جغرافیایی، همچنان تأثیر خود را دارد.
این باور که اینترنت میتواند مبنایی برای تحکیم و تقویت اجتماع محلی تدارک کند، محرک اصلی برای چیزی است که از آن به عنوان جنبش “شبکهسازی اجتماعی” (Community Networking movement) نام میبرند؛ این جنبش، به استفاده از شبکههای رایانهمحور به مثابه ابزاری برای تحکیم هویتهای محلی همت گماشته است.