چکیده:
انقلاب اسلامی با هویتی دینی، مبتنی بر اهداف و برنامه های فرا مرزی و قومی، ایده صدور انقلاب اسلامی را از همان ابتدای پیروزی انقلاب در برداشت. یکی از نمونه ها برای صدور انقلاب اسلامی، شیعیان هند است که علی رغم داشتن پیشینه علمی و فرهنگی، امروزه در نظام سیاسی و اجتماعی هند جایگاه شایسته ای ندارند. این نوشتار در صدد پاسخ به این پرسش است که عوامل تاثیرگذاری انقلاب اسلامی بر شیعیان هند و در برخی موارد ناکامی های این مولفه ها چیست؟ برای پاسخ به این پرسش، بر اساس مولفه های نظریه پخش به عنوان چارچوب نظری، مهم ترین علل تاثیر انقلاب ایران بر شیعیان هند در پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی و تشابهات سیاسی و فرهنگی شیعیان هند با ایران بررسی شده است. در مقابل مهم ترین موانع تاثیر، عبارتند از تاخر فرهنگی اجتماعی حوزه های علمیه، ضعف خودباوری، سطحی بودن شخصیت دینی و خلا رهبری دینی. در پایان نیز راهبردهای تاثیر انقلاب بر شیعیان هند در قالب بیان «ایجاد و ارتقای خودآگاهی دینی» و «ایجاد جامعه خودبنیاد» بیان می شود.
The Islamic Revolution with a religious identity, being based on
international goals and plans, conveyed the idea of issuing the
message of the Islamic Revolution from the very beginning of the
revolution. One example of issuing the Islamic Revolution is the
Shiites of India which, despite having a scientific and cultural
background, do not have a decent place in the political and social
system of India today. This article seeks to answer the question: what
may be counted as the components influenced by the Islamic
Revolution on Indian Shiites and, in some cases, the failures of these
components? To answer this question, based on components of
diffusion theory as a theoretical framework, the most important causes
of the Iranian revolution's influence on Indian Shiites have been
studied in the history of political and cultural relations and the
political and cultural similarities of the Shiites of India with those of
Iran. The most important barriers against IRI`s influence include the
socio-cultural outlook of the seminary, the weakness of selfconfidence,
the superficiality of the religious personality and lack of
religious leadership. Finally, the strategies of IRI`s influence on
Indian Shiites are expressed in terms of "creating and promoting
religious self-awareness" and "creating a self-sustaining society.
خلاصه ماشینی:
انقلاب اسلامی، شیعیان هند، نظریه پخش، هویت دینی، اسلام سیاسی طرح مسئله انقلاب اسلامی ایران انقلابی بود که براساس اهداف و شعارهای دینی محقق شد و اهداف و برنامههای خود را براساس مرزهای ملی و نظامهای قومی قرار نداد.
در این تحقیق با استفاده از نظریه پخش، درصدد پاسخ به این سؤال هستیم که عوامل و موانع تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر شیعیان هند چیست؟ تبیین نظریه پخش نظریه پخش یا اشاعه، یکی از نظریه رایج درمورد توضیح چگونگی انتشار و گسترش ایدهها و اندیشههاست که در سال 1953 میلادی از سوی هاگر استرند، Hanger Strand.
فضای فرهنگی و دینی شیعیان هند از جهتی محیطی مستعد برای صدور و پخش انقلاب اسلامی را فراهم میکند ولی موانع داخلی و خارجی در این مسیر زیاد است که سبب میشود محیط ناپذیرا شود.
پذیرش و گسترش اهداف و شعارهای انقلاب اسلامی نیازمند نوعی نگرش و تلقی از دین و ابعاد و کارکردهای آن است که به جایگاه سیاسی و اجتماعی دین و درنتیجه تعمیق تفکر دینی مربوط است؛ چراکه اساسا انقلاب اسلامی براساس نوع ویژهای از قرائت از دین ایجاد شد و به پیروزی رسید.
بر این اساس تقویت و ارتقای حوزههای علمیه که از مهمترین نهادهای شکلدهی هویت دینی در جامعه است، از مهمترین راهبردهای تأثیر انقلاب اسلامی بر شیعیان هند است چنانکه در ایران نیز حوزههای علمیه مهمترین نهاد ایجاد و رهبری انقلاب بود.