چکیده:
با اینکه زمان زیادی از راهیابی فضای مجازی به جامعه ایران نمیگذرد، این فضا تمام جامعه را به خود وابسته کرده است؛ از دولت و موسسات گرفته تا همه اقشار جامعه. فضای مجازی که زندگی دوم نیز نام گرفته است، در کنارکارکردهای متنوع و فواید پرشمار، آثار مخرّبی نیز دارد. این آسیبها بهویژه در برخی از ساحتهای آن همچون شبکههای اجتماعی، بازیهای رایانهای،اینترنت و... نمود بیشتری دارد و خانوادهها را با مشکلات زیادی مواجهکرده است.
در این نوشتار میکوشیم ضمن برشمردن مهمترین آسیبهای فضای مجازی، برخی از راهکارهای صیانت از خانواده در برابر آنها را بیان کنیم تا خانوادهها بتوانند با استفاده از این راهکارها از آثار مخرّب آن بکاهند.
خلاصه ماشینی:
در دنیای ماشینی و شهری امروز، والدین فرصت چندانی برای گذراندن وقت با فرزندانشان ندارند و سعی میکنند سادهترین راه را برای سرگرمکردن فرزندانشان انتخاب کنند؛ آنها ابزاری همچون تلفن همراه، رایانۀ شخصی و اینترنت را بدون توجه به آثار جانبی و حواشی آن، در اختیار فرزند خود قرار میدهند و او را در اتاق خود رها میکنند تا با آنها سرگرم شود؛ حالآنکه فرزند ازنظر فیزیکی در محیط امن خانه بهسر میبرد، اما در عمل بهوسيلۀ این ابزار، بهویژه اینترنت، به دنیایی بزرگتر از محیط پیرامونش قدم مینهد و با چیزهایی مواجه میشود که بسیاری از پدران و مادران از وجود آنها آگاه نیستند.
6. ایجاد پیوند عاطفی با مراکز دینی يکی از مهمترین نگرانیهای والدین دربارۀ استفادۀ فرزندان از فضای مجازی این است که با روشهای گوناگون ممکن است در خانه بر فرزندان نظارت کنند؛ اما فرزندان باز هم از آسیبهای بیرون از خانه، مثل استفاده از تبلت و تلفن همراه دوستان و همكلاسیهایشان مصون نخواهند بود.
3. هرچند فضای مجازی اصولاً نظارتپذیر نیست، خانوادهها میتوانند برای صیانت از فرزندانشان در برابر پیامدهای سوء فضای مجازی، راهکارهای اخلاقی را بهکار گیرند تا از آسیبهای آن کاسته شود؛ ازجمله روشنگری دربارۀ گناهان اخلاقزدای این فضا و دورکردن اعضای خانواده از آنها، اصلاح مصرف رسانهای خود که الگوهای رفتاری فرزندان هستند، مدیریت صحیح استفاده از فضای مجازی، ایجاد پیوند عاطفی با مراکز دینی و اخلاقی و...