چکیده:
هدف این پژوهش عبارت بود از بررسی چگونگی ارتباط «مؤلفههای نگرش به دین» و «خودشفقتورزی» در مردان سالمند؛ به این منظور، با روش تصادفی ساده، 300 نفر از سالمندانِ حاضر در «مرکز نگهداری نیمهوقت سالمندان مهرگان شهر کرمانشاه» انتخاب شدند. آنان به پرسشنامههای «فرم کوتاه خودشفقتورزی» و «نگرش مسلمانان به دین» پاسخ دادند؛ دادهها با «ضریب همبستگی پیرسون» و «تحلیل رگرسیون گام به گام» تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که بین «مؤلفههای دینداری» و «خودشفقتورزی» رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ «مؤلفههای نگرش به دین» که شامل «کمک شخصی»، «نگرش اسلامی» و «مناسک اسلامی» میباشند؛ به ترتیب بهطور معناداری قادر به پیشبینی 23درصد از خودشفقتورزی سالمندان است. پس میتوان با افزایش «دینداری»، «خودشفقتورزی» را افزایش داد و درنتیجه توان مقابله سالمندان در برابر بیماریهای روانی و مشکلات زندگی را بهبود بخشید
The purpose of this research was to investigate the relationship between the components of attitude to religion and self-compassion among old men; thus, 300 old men were selected from the Mehregan Old People's Home in the city of Kermanshah by the simple random sampling. They answered the questionnaires of self-compassion (a short-form) and the Muslims' attitude to religion. The data were analyzed with both of the Pearson correlation coefficient and the regression analysis (stepwise method). The findings showed that there is a positive and significant relationship between the components of religiosity and self-compassion. The components of attitude to religion, including personal help, Islamic attitude, and Islamic rites, can significantly predict 23% of the old men's self-compassion. Therefore, it can be possible to increase the self-compassion by increasing the religiosity and as a result, to improve the old men's ability to cope with mental diseases and life problems
خلاصه ماشینی:
یافتهها نشان داد که بین «مؤلفههای دینداری» و «خودشفقتورزی» رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ «مؤلفههای نگرش به دین» که شامل «کمک شخصی»، «نگرش اسلامی» و «مناسک اسلامی» میباشند؛ به ترتیب بهطور معناداری قادر به پیشبینی 23درصد از تغییرات خودشفقتورزی سالمندان است.
شاید متغیرهایی در خودشفقتورزی نقش داشته باشند؛ اما ضروری است که متغیرهای فرهنگی نیز به شمار آید از جمله نگرش به دین را که یکی از نتایج دینداری فراهم آوردن رفتار خودمهربانا 8 o="98" Text=""/>o="98" Text=""/> و همکاران، ۲۰۱۶).
اگرچه پژوهشهای انجام شده در مورد پیوند دین و شفقتورزی بسیار محدود است، اما با مرور پژوهشهایی که ممکن است در راستای پیشینه این پیوند باشند، میتوان ضمن بررسی آنها به مقایسهپذیری نتایج حاضر نیز کمک کرد.
همچنین آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه در پژوهش حاضر 88/0 به دست > بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها در بخش توصیفی از شاخصهای میانگین، انحراف استاندارد، مقادیر بیشینه و کمینه و در استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام به گام برای پیشبینی خودشفقتورزی سالمندان و برای تجزیه و تحلیل از نرمافزار spss نسخه 23 استفاده Muslim Attitudes toward Religion Scale 6.
بررسی این ضرایب نشاندهنده آن است که دینداری با خودشفقتورزی رابطه مثبت و معناداری دارند.
بهطور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین دینداری با خودشفقتورزی در سالمندان رابطه مثبت معناداری وجود دارد و میتوان بر این اساس خودشفقتورزی سالمندان را پیشبینی کرد.
(2016), Self-compassion, attitudes to ageing and indicators of health and well-being among midlife women.
L. (2007), An examination of self-compassion in relation to positive psychological functioning and personality traits.