چکیده:
معناشناسی شاخهای از زبانشناسی است که به بررسی معنا میپردازد. این شاخه دانش، از دیرباز
مورد توجّه زبانشناسان بوده است. معناشناسی واژههای قرآن یکی از اساسیترین پایههای فهم و
تفسیر دقیق قرآن است و این پدیده یکی از مبانی زیباشناسی میباشد. در بررسیهای معناشتاختی
مطالعات زبانشناسی «چندمعنایی»، یکی از موضوعات قابل طرح در همة سطوح زبانی بوده که از
آن جمله، چندمعنایی در عین همخوانی هر یک از معانی ذکر شده با بافت آیات است.
در پژوهش حاضر چگونگی پرداخت مفستّران به پدیده چندمعنایی و اثرپذیری مترجمان از آن
و همچنین توجّه آنها به مسثله بافت در معناشناسی واژگان چندمعنا، مورد بررسی قرار گرفته است
و به این اصل اساسی توجه نموده که نقش بافت در تعیین واژگان چندمعنا به چه صورت میباشد.
این تحقیق با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی، ترجمه شماری از واژگان در سور حج بر اساس
بافت کلی آیه و سوره را مورد بررسی قرار داده است و نتیجه بررسی بیانگر آن است که در بحث
واژگان چندمعنا نمی توان درباره معنای یک واژه حکم قطعی صادر نمود و گفت که این واژگان
حتما دارای معنایی واحد هستند.
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر چگونگی پرداخت مفسران به پدیدۀ چندمعنایی و اثرپذیری مترجمان از آن و همچنین توجه آنها به مسئلۀ بافت در معناشناسی واژگان چندمعنا، مورد بررسی قرار گرفته است و به این اصل اساسی توجه نموده که نقش بافت در تعیین واژگان چندمعنا به چه صورت میباشد.
این تحقیق با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی، ترجمۀ شماری از واژگان در سورۀ حج بر اساس بافت کلی آیه و سوره را مورد بررسی قرار داده است و نتیجۀ بررسی بیانگر آن است که در بحث واژگان چندمعنا نمیتوان دربارۀ معنای یک واژه حکم قطعی صادر نمود و گفت که این واژگان حتما دارای معنایی واحد هستند.
8-7: جمع بندی با توجه به بافت کلی سورۀ حج و با بررسی بحث صرفی و نحوی آیه میتوان چنین گفت: در جملۀ «ومن الناس من یعبد الله علی حرف» خداوند متعال با زبان ادبی بسیار زیبا «استعارۀ بالکنایه» حال کسانی را بیان میکند که به خدای خود اعتماد کامل ندارند و در دین خود متزلزل هستند و بر اساس شرایطی که برایشان ایجاد میشود در دین خود و در پرستش خدای متعال تغییر شیوه میدهند.
این واژه در سیر تطور خویش در معناهای باران، گیاه، سقف خانه و پشت اسب نیز به کار رفته است و در سورۀ حج به معنای سقف و آسمان تفسیر شده و هردو معنا به تلاش بیحاصل مشرکان برای فرو نشاندن خشمشان در مقابل مشیت الهی است (مصطفوی، 1385: 5/267).