چکیده:
کاربرد و اعمال نفوذ در زندگی سیاسی و روابط بین الملل از سابقة دیرینه ای برخوردار
است، اما طرح نظریة نر مافزارگرایی، گفتمانی تازه را شکل داده که در چهارچوب آن،
مفهوم راهبردی نفوذ و شیوه های اعمال آن مورد بازخوانی، بازسازی و بازتولید واقع
شده و درنتیجه چهرة جدیدی از نفوذ را شکل داده که نسبت به گذشته به مراتب
تاثیرگذارتر و موثرتر در تغییر رفتار و ساختار است. این چهرة جدید نفوذ، معارضة
امریکا با جمهوری اسلامی ایران را وارد پارادایم جدیدی کرده است.
ازاین رو، هدف اصلی این پژوهش، شناخت ماهیت نفوذ در عصر نر مافزارگرایی با
تاکید بر فاز جدید حملات نرم دشمن در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی ایران است.
برای دستیابی به این هدف، از روش توصیفی-تحلیلی بهره گرفته شد و جمع آوری
داده ها نیز براساس اسناد و مدارک علمی بوده است. براساس تحولات بنیادین قدرت
در عصر رواج گفتمان نرم، نفوذ سنتی قابلیت توضیح معارضة دشمن برضد جمهوری
اسلامی ایران را ندارد. در این عصر نفوذ از سخت به نرم، و از مضیق به موسع و از
بسیط به مرکب و از ساده به پیچیده توسعه یافته است و دولت ها شاهد الگوهای
جدیدی از نفوذ نظیر نفوذ تقرب پایه، اغواگرایانه، جاذبه محور و هویت سازند.
خلاصه ماشینی:
نفوذشناسي در عصر نرم افزارگرايي با تأکيد بر جمهوري اسلامي ايران سيامک باقري چوکامي ١ تاريخ دريافت :١٣٩٦/٣/٢٠ تاريخ پذيرش نهايي :١٣٩٦/٥/٢٠ چکيده کاربرد و اعمال نفوذ در زندگي سياسي و روابط بين الملل از سابقۀ ديرينه اي برخوردار است ، اما طرح نظريۀ نرم افزارگرايي ، گفتماني تازه را شکل داده که در چهارچوب آن ، مفهوم راهبردي نفوذ و شيوه هاي اعمال آن مورد بازخواني ، بازسازي و بازتوليد واقع شده و درنتيجه چهرٔە جديدي از نفوذ را شکل داده که نسبت به گذشته به مراتب تأثيرگذارتر و مؤثرتر در تغيير رفتار و ساختار است .
اجبار به عنوان شکلي از نفوذ، زماني حاصل مي شود که «الف » به خواست «ب » عمل کند؛ چون «الف » به طور باورپذيري تهديد کرده که اگر «ب » تن به سازگاري ندهد، از زور استفاده خواهد کرد (دال و استاين ، ١٣٩٢: ٩٩)؛ 7 گفتمان نرم : دسته اي از تعاريف نفوذ، ناظر بر وجوه نافيزيکي ، ذهني و نرم افزاري است ؛ چنان که ابوالحمد نويسندٔە کتاب مباني علم سياست نوشت : «نفوذ، بيشتر پديدٔە رواني است تا مادي و به توانايي هايي گفته مي شود که با آن ، کس يا کساني مي توانند ديگران را تحت تأثير قرار داده و با خود همراه و هم عقيده گردانند» (ابوالحمد، ١٣٦٥: ٩٩).
درحقيقت عصر نرم افزاري شدن قدرت ، فناوري هاي جديد و دانش روان شناسي ، مطالعات فرهنگي ، علوم اجتماعي ، جامعه شناسي و علوم ارتباطات اين انگيزه و توانايي را براي بازيگران نفوذ ايجاد کرده است که در همۀ لايه هاي فضاي ذهني انسان و زيرين ترين لايۀ شخصيتي و شاکلۀ او نفوذ کنند.