چکیده:
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 8 دسامبر 2003 طی قطعنامهای از دیوان بینالمللی دادگستری درخواست کرد تا سریعاً در خصوص آثار حقوقی ساخت دیوار در سرزمین اشغالی فلسطین مبادرت به صدور نظر مشورتی نماید. در 9 ژوئیه 2004، دیوان نظر خود را صادر و در آن ضمن احراز صلاحیت خود، با استناد به منشور ملل متحد، قطعنامه 2625 مجمع عمومی، حق تعیین سرنوشت ملتها، کنوانسیونهای حقوق بشری و حقوق بشردوستانه به ارزیابی مشروعیت ساخت دیوار پرداخت و اعلام کرد که ساخت دیوار در سرزمین اشغالی فلسطین غیرموجه بوده و لازم است که فوراً متوقف شود و اسرائیل نیز باید به جبران خسارات وارده بپردازد. به نظر دیوان سایر دولتها نیز متعهد به عدم شناسایی این وضعیت، رفع موانع اعمال حق تعیین سرنوشت و تضمین رعایت مقررات کنوانسیون چهارم ژنو 1949 بوده و شورای امنیت ملل متحد نیز موظف است اقدامات دیگری را نیز در این خصوص اتخاذ نماید.
خلاصه ماشینی:
در ٩ ژوئیه ٢٠٠٤، دیوان نظر خود را صادر ودرآن ضمن احراز صلاحیت خود، با استناد به منشور ملل متحد، قطعنامه ٢٦٢٥ مجمع عمومی ، حق تعیین سرنوشت ملت ها، کنوانسیون های حقوق بشری و حقوق بشردوستانه به ارزیابی مشروعیت ساخت دیوار پرداخت واعلام کردکه ساخت دیوار در سرزمین اشغالی فلسطین غیرموجه بوده ولازم است که فورا متوقف شود و اسرائیل نیز باید به جبران خسارات وارده بپردازد.
به موجب این قطعنامه ، مجمع عمومی ضمن تأ کید بر اصل غیرقابل پذیرش بودن تصرف غاصبانه یک سرزمین و نیز با یادآوری اصول برابری حقوق ملت ها و حق تعیین سرنوشت ، با استناد به قطعنامه های قبلی خود و از جمله قطعنامه شماره II١٨١ که فلسطین را به دو دولت مجزای عرب و یهودی تقسیم میکرد، از دیوان بین المللی دادگستری تقاضا کرد تا فورا در خصوص آثار ساخت دیوار حائل مبادرت به صدور نظر مشورتی نماید.
٢. کنوانسیون چهارم ژنو ١٩٤٩ این کنوانسیون توسط اسرائیل و اردن در سال ١٩٥١ بدون اعمال شرط به تصویب رسید؛ فلسطین نیز طی اعلامیه ای در ٧ ژوئیه ١٩٨٢، خود را به طور یک جانبه به اجرای کنوانسیون چهارم ژنو متعهد ساخت و سوئیس نیز به عنوان دولت امین اعلام کرد که چنین تعهد یک جانبه ای از سوی فلسطین معتبر است ؛ اسرائیل معتقد بود که به استناد بند ٢ ماده ٢، این کنوانسیون در این سرزمین ها به صورت رسمی قابل اجراء نیست زیرا هرچند اردن در سال ١٩٦٧، زمانی که درگیری مسلحانه میان اسرائیل و اردن به وقوع پیوست عضو کنوانسیون چهارم بوده است لیکن سرزمین های اشغال شده از سوی اسرائیل متعاقب آن درگیری تحت حا کمیت اردن نبوده و نتیجتا کنوانسیون دراین سرزمین رسما قابل اجراء نیست .