چکیده:
مواجهه با پرونده هسته ای ایران یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری جرج بوش و باراک اوباما بوده است. با عنایت به این موضوع، پژوهش پیش رو نیز درصدد مقایسه رویکرد آن ها بوده و هدف اصلی نوشتار پاسخ به این پرسش هاست که رویکرد بوش و اوباما نسبت به پرونده هسته ای ایران چه تفاوت هایی با هم داشت و برمبنای کدام رهیافت های روابط بین الملل قابل توصیف و تحلیل است؟ بر مبنای داده های تحقیق، عملکرد جرج بوش و کابینه او که به شدت متاثر از آموزه های نو محافظه کاری بود، در چارچوب رهیافت رئالیسم تهاجمی قابل تحلیل است. زیرا آن ها با تاکید بر استثناگرایی آمریکا، تهدید مداوم مبنی بر حمله به تاسیسات هسته ای ایران و همکاری نکردن با دیگر کنشگران درگیر در این ماجرا، عملکردی عمدتا یکجانبه گرایانه را در قبال پرونده هسته ای ایران در پیش گرفته بودند. از سوی دیگر، باراک اوباما با بهره گیری از مولفه های نهادگرایی نئولیبرال، خواستار همکاری، تعامل، ایفای نقش دیپلماسی، بهره گیری از قدرت نرم و ظرفیت سازمان های بین المللی در سیاست خارجی بود. بنابراین او توانست با اتخاذ سیاست چندجانبه گرایی آمریکا محور، اجماع قدرت های بزرگ و نهادهای تاثیرگذار سیاسی و اقتصادی را در مقابله با ایران کسب کرده و گروه 1 و ایران بعد از مذاکراتی طولانی به توافق رسیدند.
خلاصه ماشینی:
Student of International Relations, Allameh Tabatabai University Abstract Addressing Iran’s nuclear case was a major constituent of the foreign policy of the United States of America in the administrations of both George W.
در ٣١ مه ٢٠٠٦ وزیر امور خارجه آمریکا در بیانیه ای گفـت کـه جامعـه بـین المللـی بـه روشنی اعلام کرده است که ایران نباید به جنگ افزار هسته ای دست یابد؛ منافع حیاتی ایالات متحده و دوستان و همپیمانان آن در منطقه و در جامعه بین المللی در خطر است و ایالات متحده برای پاسـداری از این منافع مشترک، اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد.
تصویب ٩ قطعنامه در شورای حکام آژانس که واپسین آن ها در ١٣٨٤/١١/١٥ بـه ارجـاع پرونـدة هسـته ای ایران به شورای امنیت منجر شد و همچنین تصویب هفت قطعنامه علیه ایـران در شـورای امنیـت ، کـه پـنج قطعنامۀ آن در زمان ریاست جمهوری جرج بوش بود، نشان دهنده نهادینه شدن رویکرد امنیتـی بـه پرونـده هسته ای ایران وارائه تصویر روشن تری برای اثبات این مدعا بود.
با بررسی رویکرد اوباما در موضوع هسته ای، مشخص میشود که آمریکا بیش از هر کشور دیگری مخالف برنامه هسته ای و به ویژه غنیسازی اورانیوم توسط ایران بود و فشارهای زیادی را به صورت تهدید، تحـریم و تشویق و با توسل به نهادها و سازمان های بـین المللـی و صـدور قطعنامـه هـایی از سـوی شـورای امنیـت و همچنین از طریق تبلیغات و تحریک افکار عمومی جهانی و نیز از طریق متحـدان خـود اعمـال کـرد تـا بـه اهداف خود نائل گردد.
Nuclear weapons and rogue states: challenge and response, Remarks to the conference of the institute for foreign policy analysis and the fletcher school’s international security studies program, Washington D.