چکیده:
موضوع سرمایه اجتماعی طی سالهای اخیر وارد مباحث اقتصادی شده و در کنار سرمایههای فیزیکی و انسانی مورد توجه
جدی قرار گرفته است. بدون سرمایه اجتماعی, سرمایه گذاری در سرمایههای فیزیکی و انسانی بازده کمتری در پی دارد و هم
چنین در محیطهای کار و تولید بدون آن نمی توان اعتماد و اطمینان را در بین کارکنان در جهت ارتقاء بهره وری ایجاد کرد.
مطالعات نشان می دهند که سرمایه اجتماعی, نقشی بسیارمهمتر ازسرمایه فیزیکی و انسانی در جوامع ایفا میکند و بدون آن
پیمودن راههای توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی, بدون سرمایه اجتماعی ناهموار و دشوار میشود. به علاوه, استان تهران
به عنوان یکی از بزرگترین استانهای تولیدی کشور, بیشترین و متنوع ترین حجم جامعه کار و تولید را در خود جای داده که به
نظر می رسد نمونه ای معرف از وضعیت سرمایه اجتماعی جوامع کار و تولید در سطح کشور باشد.
بنابراین در این مطالعه به بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در جامعه کار و تولید با استفاده از روش پیمایش و تکنیی
پرسشنامه پرداخته شده است. به منظور سنجش پایایی و روایی ابزار مطالعه به ترتیب از ضریب آلفای کرنباخ و دو نوع اعتبار
صوری و سازه استفاده شده است. یافتههای تحقیق که با استفاده از نمونهگیری تصادفی و در بین نمونهای به حجم ۵۰۰ نفر از
افراد شاغل در محیطهای کار و تولید شهرکهای صنعتی شهر تهران جمع آوری گردیده, نشان می دهد که سرمایه اجتماعی
شامل اعتماد اجتماعی, مشارکت اجتماعی, هنجارهای اجتماعی, حمایت اجتماعی و روابط اجتماعی در بین افراد از میزان
متوسطی برخوردار بوده است (۳۰,۶ درصد سرمایه اجتماعی بالاء ۳۲,۴ درصد سرمایه اجتماعی متوسط و ۳۷ درصد سرمایه
اجتماعی پایین).