چکیده:
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته بازیهای اصلاحی بر میزان کایفوزیس وضعیتی
و تعادل دانشآموزان معلول شنوایی بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن به
روش پیش آزمون - پس آزمون بود. ۲۴ نفر از دانشآموزان ناشنوا با میانگین سنی 10/8±۱/۴۲سال, میانگین قد ۶/۰۵ + ۱۴۰/۵ سانتی متر و وزن 5/65± ۳۵/۲۵ در دو گروه تجربی
(۱۲ نفر) و کنترل (۱۳ نفر) در این تحقیق شرکت کردند. از آزمون BESS برای اندازگیری
تعادل ایستاء از آزمون Y برای اندازهگیری تعادل پویا و خط کش منعطف برای زاویه کایفوز
استفاده شد. گروه تجربی یک دوره برنامة تمرینی ثبات مرکزی را به مدت ۸ هفته و ۲ بار در
هفته انجام دادند. از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش آزمون- پس آزمون و از آزمون t
زوجی برای مقایسه تفاوتهای بین گروهی در سطح معنیداری ۰/۰۵ استفاده شد. نتایج
تحقیق در گروه مداخله بعد از ۸ هفته بازیهای اصلاحی، تفاوت معنیداری را در زاویه کایفوز
وضعیتی، تعادل ایستا و پویا دانشآموزان ناشنوا را نشان داد ؛ اما در گروه کنترل تفاوت
معنیداری مشاهده نشد (۰۵/0≤p) نتیجه تحقیق بیانگر این استء برنامههای توانبخشی
میتواند کایفوزیس وضعیتی و تعادل ایستا و پویای را در معلولین شنوایی بهبود بخشد و
میتوان از این برنامهها در کنار سایر برنامههای تمرینی دیگر استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
ir Tell:+989125526680 چکيده هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر هشت هفته بازي هاي اصلاحي بر ميزان کايفوزيس وضعيتي و تعادل دانش آموزان معلول شنوايي بود.
نتايج تحقيق در گروه مداخله بعد از ٨ هفته بازي هاي اصلاحي ، تفاوت معني داري را در زاويه کايفوز وضعيتي ، تعادل ايستا و پويا دانش آموزان ناشنوا را نشان داد ؛ اما در گروه کنترل تفاوت معنيداري مشاهده نشد (٠٠٥≥p).
افزايش فعاليت هاي ورزشي و برنامه تمريني به عنوان يک مداخله درماني براي افراد با اختلالات عملکردي در سيستم دهليزي و تعادل در نظر گرفته مي شود که مي تواند اين نقص تعادلي ناشنوايان را کاهش دهد (هس و همکاران ، ٢٠٠٥، ص .
بنابر اين هدف از تحقيق حاضر آن است که اثر هشت هفته بازي هاي اصلاحي بر ميزان کايفوزيس وضعيتي و تعادل دانش آموزان معلول شنوايي بررسي شود.
بحث و نتيجه گيري هدف از تحقيق حاضر اثر هشت هفته بازي هاي اصلاحي بر ميزان کايفوزيس وضعيتي و تعادل دانش آموزان معلول شنوايي بود.
گروه تجربي يک دوره تمرينات ثبات مرکزي را به مدت ٨ هفته و ٣ بار در هفته انجام دادند و به اين نتيجه رسيدند افزايش معني داري در تعادل ايستا و پويا به 71 دنبال ٨ هفته تمرين در گروه تجربي وجود داشت ؛ نتايج اين تحقيق به طور کلي در مورد اثر مثبت برنامه هاي تمريني در تعادل کودکان معلول شنوايي همخواني دارد.
خداشناس و همکاران (١٣٩٦) در تحقيقي به بررسي "تأثير يک دوره برنامه تمريني منتخب بر تعادل ايستا و پوياي کودکان ناشنوا پرداختند.