چکیده:
اگر از گذشته تا به حال، خاورمیانه را در یک کلمه بتوان خلاصه کرد، آن کلمه «بیثباتی» است. در پی تحرکات و تحولات جاری در منطقه، علنی شدن روابط دو کشور در خاورمیانه بیش از سایر اتحادهای منطقهای قابلتوجه است: "رژیم اسرائیل و عربستان سعودی". سوال اصلی آن است که چقدر رژیم اسرائیل و عربستان توانستهاند در موازنهسازی علیه ایران موفق عمل کنند؟ فرض بر این است؛ آنچه بیشتر از هر چیز دو دولت مذکور را در کنار هم نگاه داشته است، نگرانی از توافق هستهای ایران و به دنبال آن، قدرت و نفوذ شیعه، کاهش حضور و نقش ایالات متحده در منطقه و بحرانهای ناشی از افراطگرایی و جنگ داخلی سوریه است؛ لیکن با توجه به چالشهای موجود از جانب بازیگران منطقهای و فرامنطقهای، به نظر نمیرسد نزدیک شدن این دو دولت گامی در جهت تحکیم اتحادی متوازن در جهت انزوا و مقابله با ایران باشد. برخلاف اشتراکات موجود و عوامل سببساز در عادیسازی بیشازپیش مناسبات مابین این دو، میتوان بر اساس نظریه «موازنه ناقص» از رندال شوولر، بیان کرد که این دو کشور نتوانستهاند اتحادی قوی بهویژه علیه ایران، بهعنوان دشمن مشترک خود تشکیل دهند.
خلاصه ماشینی:
سؤال اصلی آن است که چقدر رژیم اسرائیل و عربستان توانسته اند در موازنه سازی علیه ایران موفق عمل کنند؟ فرض بر این است ؛ آنچه بیشتر از هر چیز دو دولت مذکور را در کنار هم نگاه داشته است ، نگرانی از توافق هسته ای ایران و به دنبال آن ، قدرت و نفوذ شیعه ، کاهش حضور و نقش ایالات متحده در منطقه و بحران های ناشی از افراط گرایی و جنگ داخلی سوریه است ؛ لیکن با توجه به چالش های موجود از جانب بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای، به نظر نمیرسد نزدیک شدن این دو دولت گامی در جهت تحکیم اتحادی متوازن در جهت انزوا و مقابله با ایران باشد.
این موارد، حاکی از آن است که عربستان سعودی و کشورهای خلیج فارس ، قدرت نظامی اسرائیل و هم چنین روابط نزدیک آن با ایالات متحده را به رسمیت شناخته و بدین ترتیب ، آن ها سیاست های خود را در حفظ برخی از سطوح هماهنگی با این کشور تنظیم کرده اند.
امروزه ، تمرکز فعلی این دو کشور در درک خطر از جانب ایران و هم چنین از دخالت نکردن آمریکا در مسائل منطقه است که زمینه های مشترک دیگری را برای شکل دهی همکاری بین این دو دولت ایجاد میکند (٢ :٢٠١٦ ,Coates Ulrichsen).
اما آیا این امر به معنای یک صف بندی دوباره از سیاست های منطقه ای رژیم اسرائیل در قبال تمایل بیشتر به سمت عربستان سعودی است ؟ چنین تغییری می تواند پیشرفتی قابل توجه برای هر دو دولت باشد که تا به حال هرگز روابط رسمی دیپلماتیک ، اقتصادی یا سیاسی نداشته اند.