چکیده:
پاکستان کشوری است که در اوت 1947م. استقلال خود را به دست آوردهاست. قراین و شواهد گویای این است که طی همین مدت اندک، این کشور با مشکلات داخلی و بیرونی زیادی مواجه بوده است. بر این اساس، سوال این پژوهش چنین است: در یک برآورد کلی از سیاست کنونی پاکستان؛ روابط این کشور با همسایگان چگونه ارزیابی میشود؟ به طور معین، دلایل مشخصی وجود دارد که نشان میدهد همواره به اشکال متعددی پاکستان برای همسایگان موجودیتی تهدیدزا بوده است. منازعات ارضی با هند بر سر حاکمیت کشمیر و رقابتهای خطرناک تسلیحاتی با این کشور، اختلاف بر سر مرز دیورند و حمایت از طالبان در بیثبات کردن افغانستان، تنشهای گسترده با ایران، نظیر: تنشهای ایدئولوژیک، مسائل مرزی و اهداف متناقض در افغانستان و غیره، تنها بخشی از اختلافات پاکستان با همسایگان است. هماکنون پاکستان دارای روابط خوبی با چین است؛ لذا دلایلی وجود دارد که به نظر میرسد در آینده این کشور با چین نیز وارد تنش شود.
روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای روش کیفی است. گردآوری دادهها، از منابع مکتوب و اینترنتی است.
خلاصه ماشینی:
بـر ايـن اسـاس ، سـؤال ايـن پژوهش چنين است : در يک برآورد کلي از سياست کنوني پاکستان ؛ روابط اين کشور بـا همسـايگان چگونـه ارزيـابي مي شود؟ به طور معين ، دلايل مشخصي وجود دارد کـه نشـان مـي دهـد همـواره بـه اشـکال متعـددي پاکسـتان بـراي همسايگان موجوديتي تهديدزا بوده است .
منازعات ارضي با هند بـر سـر حاکميـت کشـمير و رقابـت هـاي خطرنـاک تسليحاتي با اين کشور، اختلاف بر سر مرز ديورند و حمايت از طالبان در بيثبات کردن افغانستان ، تنش هـاي گسـترده با ايران ، نظير: تنش هاي ايدئولوژيک ، مسائل مرزي و اهداف متناقض در افغانستان و غيـره ، تنهـا بخشـي از اختلافـات پاکستان با همسايگان است .
الگوي روابط ژئوپلتيک در اين منطقه به بخش سياسي و نظامي ناشي از کشمکش هند و پاکستان مربوط است (سازمند و ديگران ،١٣٩٣: ٤٧)، که حاصل اين رويارويي سه جنگ بين سه کشور بوده و تاکنون نگرانيهاي امنيتي فراواني را براي جنوب آسيا به بارآورده است .
بنابراين ، قابل پيش بيني است چنانچه به هر دليلي روابط خوب چين و پاکستان دچار تنش شود، پاکستان اين پتانسيل را دارد که از مسلمانان منطقه ترکستان شرقي(سينگ کيانگ )، حمايت کند؛ به طوري که هنگام حضور شورويها در افغانستان ، دولت اسلامي پاکستان براي گرفتن بعضي امتيازات از چين ، اقدام به جذب بعضي از اويغورهاي مسلمان تندرو نمود و به آنها در کنار گروه مجاهدان افغان آموزش نظامي داد(محمدي و احمدي، ١٣٩٤: ٩٨).