چکیده:
این پژوهش بهمنظور بررسی رابطه بین مسئولیتپذیری و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهرستان یزد در سال تحصیلی 91-92 انجامشده است. جامعه موردبررسی شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر یزد بود (10806)، نمونه موردبررسی بر اساس جدول مورگان شامل 378 دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحلهای انتخاب شدند. جهت تجزیهوتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یکراهه، همبستگی و رگرسیون) استفاده شد. نتایج نشان داد که مسئولیتپذیری با خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین بین خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی نیز همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت. علاوه بر این میتوان عملکرد تحصیلی را از متغیرهای مسئولیتپذیری و خودکارآمدی پیشبینی کرد. همچنین یافته ها نشان داد بین میزان خودکارآمدی در دانشآموزان دختر پایههای مختلف تفاوت معناداری وجود ندارد ولی بین میزان مسئولیتپذیری و عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت.
خلاصه ماشینی:
در این راستا پژوهشهای طباطبایی و همکاران (1390) و میکائیلی منیع (1389) نشان داد که بین مسئولیتپذیری و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
نتایج آزمون t و ضرایب مربوط به متغیرهای پیشبین (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول شماره 4 متغیر خودکارآمدی با مقدار 94/7 t= در سطح 001/0p< و متغیر مسئولیتپذیری با مقدار 16/2 t= در سطح 03/0p< با عملکرد تحصیلی رابطه معنیداری دارند و در پیشبینی متغیر ملاک مؤثر هستند.
نتایج تحلیل واریانس یکراهه برای مقایسه متغیرهای پژوهش در پایههای مختلف (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول شماره 5 نشان داد که میزان خودکارآمدی در بین دانشآموزان دختر پایههای مختلف تفاوت معناداری با یکدیگر ندارد؛ اما میزان مسئولیتپذیری و عملکرد تحصیلی در بین دانشآموزان پایههای مختلف، بهطور معناداری متفاوت بود.
بحث و نتیجهگیری نتایج نشان داد بین خودکارآمدی و مسئولیتپذیری دانشآموزان دختر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
یافته دیگر نشان داد بین مسئولیتپذیری و عملکرد تحصیلی دانشآموزان دختر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان دختر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
پس هنگامیکه نوجوان خود را با دیگران مقایسه میکند درمییابد ارزشی که جامعه برای او، پایه تحصیلی و رشتهاش قائل است، با دیگر دانشآموزانی که در پایهها و رشتههای دیگر تحصیل میکنند تفاوتی ندارد؛ بنابراین این مسئله باعث شده که خودکارآمدی دانشآموزان پایههای مختلف تفاوتی نداشته باشد.
در توضیح این یافته باید گفت دانشآموزان پایه اول به دلیل تغییر مقطع از راهنمایی به دبیرستان و همچنین تغییر دروس در این دوره اضطراب بالایی را تجربه میکنند که این عوامل خود میتواند باعث کاهش عملکرد تحصیلی آنان شود.