چکیده:
ایمبالانس های نوروماسکولار یکی از موارد مهمی می باشند که می توانند در افزایش خطر ابتلا به آسیب های غیر برخوردی لیگامان صلیبی قدامی نقش داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین نوروماسکولار بر ثبات پاسچرال و عملکرد اندام تحتانی زنان دارای غلبه لیگامانی در حرکت پرش- فرود بود. تعداد ۲۴ آزمودنی مستعد آسیب لیگامان لیگامان صلیبی قدامی به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی برنامه تمرینات نوروماسکولار را به مدت شش هفته انجام داد. از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پس از انجام تمرینات نوروماسکولار اختلاف معناداری در تغییرات مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی و عملکرد گروه تجربی مشاهده گردید درحالی که اختلاف معناداری در متغیرهای گروه کنترل و دیگر مولفه ها مشاهده نشد. به طور کلی می توان عنوان کرد که احتمالا انجام این تمرینات می تواند تاثیر مثبتی بر تغییرات مرکز فشار و عملکرد فرد داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
همچنین، نقص در کنترل پاسچر و مشکل در کنترل نیروی عکسالعمل زمین هنگام فرود نیز ازجمله مشکلاتی است که در این افراد مشاهده میشود؛ بهگونهایکه افزایش نوسان پاسچر یک عامل منفی است که میتواند به Anterior Cruciate Ligament Ligament Dominance Quadriceps Dominance Leg Dominance Trunk Dominance Neuromuscular Imbalance Noncontact Injury افزایش شیوع آسیب بهعلت اختلال در عوامل کنترل عصبی- عضلانی یا تعادل منجر شود (9).
زنان ورزشکار نسبت به مردان، بیشتر این نوع نقص Zech Myer Klugman های کنترل عصبی- عضلانی را نشان میدهند که متعاقب آن، این نوع نقصها موجب افزایش بارهای مفاصل اندام تحتانی و درنهایت، آسیب زانو میشوند؛ بنابراین، آگاهی و بینش درزمینة تمرینهایی که میتوانند تأثیر مثبتی بر این نقصها داشته باشند و خطر ابتلا به آسیب را کاهش دهند، اهمیت دارد.
تاکنون برنامههای متنوعی برای پیشگیری و کاهش آسیب ACL طراحی شدهاند؛ اما این پژوهشها تاحدودی فاقد این اطلاعات هستند که چگونه و کدام بخش از این برنامههای تمرینی در اصلاح الگوهای حرکتی و کنترل عصبی- عضلانی هنگام فعالیت میتواند مفید واقع شود (6)؛ ازاینرو، هدف از انجام مطالعة حاضر، بررسی تأثیر تمرین نوروماسکولار بر تغییرات مرکز فشار و عملکرد اندام تحتانی زنان دارای غلبة لیگامانی در حرکت پرش- فرود پس از شش هفته برنامة تمرینی نوروماسکولار بود.
با توجه به یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجهگیری کرد که احتمالا این تمرینها میتوانند بهسبب بهبود کنترل نوروماسکولار، آموزش تکنیک درست به فرد، بهبود ثبات مرکزی فرد و افزایش تعادل وی، باعث کاهش عوامل خطر مرتبط با آسیب ACL در زنان درمعرض خطر آسیب لیگامان صلیبی قدامی شوند.