خلاصه ماشینی:
"هر چند در میان علمای بزرگ اسلام، کمتر چهره‌ای بر این جایگاه ویژه پدیدار گشته ولی این بیشه از شیران هنر و اندیشه هیچگاه خالی نبوده است که از آن میان می‌توان از آیت الله آقا سید سعید حبوبی-اعلی الله مقامه الربوبی-نام برد که عارفی بود مجاهد، فقیهی شاعر و عالمی ادیب.
»مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی در طبقات خویش می‌نویسد که:«سید سعید در این اواخر تیمنا و تبرکا در درس علامه طه نجف شرکت می‌جست و ما در محضر وی بودیم و می‌دیدیم که چگونه علامه از سید تمجید و تسجیل می‌نمود و او را در بحث و گفتگوی خود شرکت می‌داد و بویژه در هنگام تقریر درس که اکثر توجه و عنایتش به سید بود او بارها در ضمن گفتارش بر اجتهاد و تسلط سید در فقه اقرار کرده بود.
شایان ذکر است که آیت الله سید سعید حبوبی توجه و عنایتش به شعر تنها در دوران جوانی بود، چه وی در حدود 40 سالگی بکلی شعر و عالم شاعری را ترک گفت و از آن پس تا پایان حیات خویش حتی یک بیت شعر نیز نسرود.
مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی در این باره می‌نویسد:«او 28 سال پیش از وفاتش از اقلیم شعر به تمامه پای بیرون نهاد و خود برای من نقل فرمود که آخرین سروده‌اش در سال 1305 بوده است.
»مرحوم سید سعید حبوبی شاگردان بسیاری در محضر درس خود پروراند که از جمله معاریف آنان می‌توان از مرحوم حضرت آیت الله العظمی آقا سید محسن حکیم نام برد وی تالیفاتی نیز در فقه و اصول و دیگر زمینه‌ها دارد که از میان آثار او جز دیوان شعرش چیزی به طبع نرسیده است."
(
, 
, 
)
