چکیده:
دامنه وسیع اثرگذاری و تاثیرپذیری، رشد اقتصادی را به یکی از مهم ترین متغیرهای کلیدی در نظریه های اقتصاد کلان تبدیل نموده است. در این پژوهش، با توجه به فرضیه گریلی و فرتی (1995)، تاثیر ادغام مالی بر رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه منتخب، مورد آزمون تجربی قرار گرفته است. برای این منظور از داده های تابلویی مبتنی بر روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) استفاده شده است. این پژوهش نشان داد که تاثیر ادغام مالی (خالص دارایی های خارجی به عنوان معیاری از ادغام مالی) بر رشد اقتصادی در دو گروه از کشورهای مورد بررسی، مشابه یکدیگر نیست. براساس نتایج حاصل از پژوهش فوق، ادغام مالی بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، اثر مثبت و در کشورهای منتخب خاورمیانه و شمال آفریقا، تاثیر منفی می گذارد. بنابراین، به نظر می رسد که سطح توسعه یافتگی بازارهای مالی و درجه همگن بودن این بازارها بین کشورها، نقش تعیین کننده ای را در تاثیر ادغام مالی بر رشد اقتصادی ایفا میکند.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش ، با توجه به فرضیه گریلی و فرتی (١٩٩٥)، تاثیر ادغام مالی بر رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه منتخب ، مورد آزمون تجربی قرار گرفته است .
با عنایت به مقدمه فوق ، سوال پژوهش حاضر به صورت زیر تعریف میشود : آیا ادغام مالی بر رشد اقتصادی تاثیر مثبت دارد؟ به منظور پاسخ به این پرسش و آزمون آن ، در این پژوهش از روش GMM٣ و داده های آماری سال های ٢٠٠٠ ٢٠١٢، تاثیر ادغام مالی بر رشد اقتصادی در کشورهای منتخب خاورمیانه و شمال آفریقا و کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه استفاده می شود.
آنها در این پژوهش از روش گشتاورهای تعمیم یافته استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که اثر ادغام مالی بر رشد اقتصادی متفاوت است و به طور قابل توجهی به نوع داراییهای خارجی و بدهیها بستگی دارد.
زناسنی و بنحبیب ٣(٢٠١٣)، به طور تجربی رابطه بین ادغام مالی و رشد اقتصادی را برای سه کشور شمال آفریقا با استفاده از روش GMM طی سال های ١٩٨٠ تا ٢٠١٠ بررسی کردند.
Zenasni & Benhabib ابریشمی و همکاران (١٣٨٨)، به بررسی اثر ادغام مالی بر نوسانات کلان اقتصادی در گروهی از کشورهای در حال توسعه صادر کننده نفت در دوره زمانی ١٩٦٠ تا ٢٠٠٥ پرداختند و برای تخمین نتایج از یک مدل استاندارد نوسانات اقتصادی استفاده کردند.
Arellano & Bond چنین خالص داراییهای خارجی به عنوان شاخصی برای ادغام مالی، در فاصله اطمینان ٩٩% اثری منفی و معنی دار بر رشد اقتصادی در کشورهای منتخب عضو MENA طی دوره زمانی ٢٠١٢-٢٠٠٠ داشته است ، به طوری که ١ واحد افزایش در خالص داراییهای خارجی، ٠/٠٣٩واحد رشد اقتصادی را کاهش داده است .