چکیده:
بدن به مثابه امری اجتماعی است و برای فهمش باید به معنای آن نزد کنشگران توجه کرد. لذا در این مقاله میپرسیم که زنان و دختران جوان شهر تهران مدیریت بدن خود را چگونه معنا می کنند؟ برای پاسخ از روش پدیدارشناسی استفاده کرده و با 26 نفر از زنان و دختران جوان شهر تهران در دو فصل تابستان و پاییز 1396مصاحبه عمیق انجام شد. با این شرط که نمونه ها در شاخص های مدیریت بدن، یعنی استفاده از لوازم آرایشی، انجام اعمال جراحی زیبایی و رژیم های تناسب اندام فعال باشند. نمونه گیری هدفمند بوده و مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. یافتهها به دوگروه مقوله کلی «عوامل خرد» و «عوامل کلان» دسته بندی می شوند. عوامل سطح خرد شامل: «نیاز به دیده شدن»، «ایجاد حس اعتماد به نفس»، «غلبه بر ترس»، «حفظ آبرو و حیثیت» و عوامل سطح کلان شامل : «افزایش مشارکت اجتماعی»، « مقابله با طرد اجتماعی»، «ایجاد فرصت های ازدواج و دوستی»، «نمایش تعلق به طبقه اجتماعی بالاتر»، «حفظ خانواده و روابط زناشویی» و «شباهت به دیگر اعضای گروه» هستند. از یافته ها نتیجه می گیریم مدیریت بدن در مصاحبه شوندگان بیش از تمایز در جهت شباهت با دیگران شکل می گیرد.
خلاصه ماشینی:
نتايج اين تحقيقات و آمارهاي ارائه شده در مورد مصرف لوازم آرايش ، رويه هاي لاغري و جراحيهاي زيبايي نشان ميدهد مديريت بدن مسئله اي است که در بين زنان و دختران نياز به مطالعه و پژوهش دارد.
با توجه به اين وضعيت در اين تحقيق سوال اصلي اين است که زنان و دختران جوان شهر تهران چه فهمي از مديريت بدن خود دارند و آن را چگونه معنا ميکنند؟ مباني تحقيق پژوهش هاي بسياري در زمينه مديريت بدن در ايران انجام شده است که تأثير عوامل مختلف بر مديريت بدن را مطالعه کرده اند.
رويکرد طبيعت گرايانه به اين مسئله توجه ميکند که مردم چگونه روابط بين بدن ، هويت خود و جامعه را درک ميکنند و در اين رهيافت ، بدن يک وجود زيست شناختي واقعي است که صرف نظر از زمينه هاي اجتماعي که در آن قرار دارد، يک پديده ي جهان شمول محسوب ميشود.
جدول ١: ويژگي هاي جمعيت شناختي مشارکت کنندگان (رجوع شود به تصویر صفحه) يافته هاي تحقيق تحليل تجربه زيسته دختران و زنان جوان شهر تهران از مديريت بدن شان را مي-توان در دو مقوله کلي «عوامل خرد» و «عوامل کلان » دسته بندي کرد که عوامل سطح خرد شامل : «نياز به توجه و ديده شدن »، «ايجاد حس اعتماد به نفس و غرور»، «غلبه بر ترس و تنهايي»، «حفظ آبرو و حيثيت » و عوامل سطح کلان شامل : «افزايش امکان مشارکت اجتماعي»، « مقابله با طرد و حذف اجتماعي»، «ايجاد فرصت هاي ازدواج و دوستي»، «نمايش تعلق به طبقه اجتماعي بالاتر»، «حفظ خانواده و روابط زناشويي » و «شباهت به ديگر اعضاي گروه » است که در جدول ٢ نمايش داده شده است .