خلاصه ماشینی:
"بانک جهانی،صندوق بین المللی پول و سازمانهای کمک رسانی دو جانبه میتوانند از دولتها بخواهند که به صورت قسمتی از برنامه مدیریت صحیح به تاسیس سازمانهایی برای مبارزه با فساد مبادرت ورزند یا حتی اعطای وام را منوط به تاسیس آن کنند،لیکن این سازمانها محتملا در کار خود توفیق نخواهند یافت مگر اینکه برای جلب بدون تردید،شمار روزافزونی از ابتکارهای معطوف به دفع فساد،با سد بزرگی از عملیات مفسدهآمیز مواجه میشوند.
با توجه به این که پیشگیری همیشه بهتر از پیگیری است،یک واحد کوچک بازرسی و مراقبت با اختیارات مناسب و استقلال سیاسی برای حصول اطمینان از این که در جهت جلوگیری موثر از فساد اقدامات لازم در نظر گرفته شده و معمول گردیده است، ممکن است بسیار بهتر از سازمانهای دیگر دولتی باشد.
ایجاد سازمانی با گنجاندن این ماده در قانون تاسیس آن که اختیارات سازمان را در بازجویی و همکاری در تعقیب همه ماموران دولتی-صرفنظر از مقامشان-مورد توجه قرار دهد،میتواند بدان قدرت بخشد و از آغاز نشانهای بسیار مهم برای جلب حمایت مردم باشد.
آیا این سازمانها فقط به آینده باید توجه داشته باشند یا باید به گذشته هم نگاهی بیفکنند و ماموران دولتی را که قبلا صاحب مقام بودهاند و سایر کسانی را که گمان میرود به ضرر دولت منافعی را عاید خود ساختهاند،مورد بازجویی قرار دهند؟ به این سوال جواب قطعی نمیتوان داد،ولی واضح است که اگر سازمان مبارزه با فساد خیلی غرق تحقیق درباره گذشته شود،ممکن است بازجوییهایی که از پلیس به ارث برده و هنوز در دست اقدام است،چنان بار سنگینی را به دوش آن نهد که بکلی از توجه به زمان حال عاجز بماند."