چکیده:
در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ در اﺑﻌﺎد رﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪی از زﻧﺪﮔﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ، اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ، ﺣﺲ اﻋﺘﻤﺎد، اﺣﺴﺎس اﻧﺰوا و ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺣﺲ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ در ﻣﯿﺎن ﺳﺎﮐﻨﺎن ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ در ﺷﻬﺮ ﻣﺮاﻏـﻪ و راﺑﻄـﻪ ﺑﺮﺧـﯽ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ- ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﮐﻦ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی و ﻣـﺪل ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ اﻗﺘﺒﺎس از ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﮔﯿﺪﻧﺰ و وﯾﺮث ﺗﻨﻈﯿﻢ و ﻓﺮﺿﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺗﺪوﯾﻦ ﮔﺮدﯾﺪ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﻤﯽ و ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ ﺑﻮده و داده ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺣﺪود 3000 واﺣﺪ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﺑـﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی 279 واﺣﺪ در ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎری ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐـﻪ ﺑـﺰرگ ﺗـﺮ ﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺪ ﻣﺜﺒﺖ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ و ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺪ ﻣﻨﻔـﯽ آن اﺣﺴـﺎس اﻧـﺰوا و ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ در ﻣﯿـﺎن ﺳـﺎﮐﻨﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. از ﻣﯿﺎن ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ )ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻄﺢ زﯾﺮﺑﻨﺎ، ﺗﻌﺪاد ﻃﺒﻘﺎت، ﺗﻌﺪاد واﺣـﺪﻫﺎ و ﺗﻌـﺪاد اﺗـﺎقﻫـﺎ( ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺳﻄﺢ زﯾﺮﺑﻨﺎ ﯾﺎ ﻣﺘﺮاژ واﺣﺪ ﻣﺴـﮑﻮﻧﯽ ﺗـﺄﺛﯿﺮ ﺑﯿﺸـﺘﺮی در ﻣﺘﻐﯿﺮﻫـﺎی واﺑﺴـﺘﻪ ﯾﻌﻨـﯽ ﭘﯿﺎﻣـﺪﻫﺎی اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ زﯾﺮﺑﻨﺎی آﭘﺎرﺗﻤﺎن، ﻣﯿﺰان رﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪی و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿـﺖ در ﻣﯿـﺎن ﺳـﺎﮐﻨﺎن اﻓﺰاﯾﺶ و از اﺣﺴﺎس اﻧﺰوا و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ آﻧﺎن ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. از ﻣﯿﺎن ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ (ﺷـﺎﻣﻞ ﺳﺎﺑﻘﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ، وﺟﻮد ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ، ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻮار، ﺗﺤﺼﯿﻼت و ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮاده) وﺟﻮد ﻣﺪﯾﺮ و ﻣﯿﺰان ﺗﺤﺼﯿﻼت ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ را در ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی واﺑﺴﺘﻪ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ.
خلاصه ماشینی:
پیامدهای اجتماعی آپارتمان نشینی: مطالعه موردی شهر مراغه 1 سیروس فخرایی تاریخ دریافت :١٣٩١/٩/١٠ تاریخ پذیرش :١٣٩١/١٢/٢٨ چکیده در این تحقیق پیامدهای اجتماعی آپارتمان نشینی در ابعاد رضایتمندی از زندگی آپارتمان نشینی، احساس امنیت ، حس اعتماد، احساس انزوا و تنهایی و حس بیگانگی در میان ساکنان مجتمع های مسکونی در شهر مراغـه و رابطـه برخـی متغیرهای فیزیکی و اجتماعی- جمعیتی مرتبط با مساکن آپارتمانی مورد مطالعه قرار گرفت .
از میان متغیرهای فیزیکی مورد مطالعه (شامل سطح زیربنا، تعداد طبقات ، تعداد واحـدها و تعـداد اتـاق هـا) متغیر مستقل سطح زیربنا یا متراژ واحد مسـکونی تـأثیر بیشـتری در متغیرهـای وابسـته یعنـی پیامـدهای اجتمـاعی آپارتمان نشینی داشته است .
113 (رجوع شود به تصویر صفحه) فرضیه های تحقیق در این پژوهش با توجه به چارچوب نظری و مدل تحقیق فرضیه های زیـر مـورد آزمـون قـرار گرفتـه است : بین سطح زیربنای واحد مسکونی و میزان رضایتمندی از زندگی آپارتمان نشینی رابطه ی مثبـت وجـود دارد.
(رجوع شود به تصویر صفحه) * معنیدار بودن همبستگی در سطح اطمینان ٩٥ درصد ** معنی دار بودن همبستگی در سطح اطمینان ٩٩ درصد 119 در تحقیق حاضر از میان متغیرهایی که وارد اولین معادلـه رگرسـیون چنـد متغیـره بـرای تبیـین متغیـر وابسته ی میزان رضایتمندی از زندگی آپارتمان نشینی شده اند، سه متغیر باقی مانـده انـد کـه بـه ترتیـب عبارتند از تعداد طبقات مجتمع ، تحصیلات سرپرست خانواده ، و وجود مدیر در مجتمـع مسـکونی .
نتـایج بـه دسـت آمده در این پژوهش نشان داد که با افزایش تعداد واحدها در مجتمع های مسکونی احسـاس رضـایت ، احساس امنیت و حس اعتماد در میان ساکنان افزایش و احساس انزوا و تنهایی کاهش پیدا میکند.