چکیده:
برخی از تصمیمها و اظهارنظرهای دیوان بینالمللی دادگستری این پرسش را ایجاد کرده است که آیا دیوان میتواند با اعلام خلأ حقوقی به دلایلی همچون عدم تدقیق، کفایت یا فقدان حقوق قابلاجرا از اتخاذ تصمیم امتناع کند؟ برخی صاحبنظران با اشاره به اظهارنظر دیوان در بند 105(2)(ث) نظریه مشورتی قانونی بودن تهدید یا توسل به سلاحهای هستهای (1996) به این پرسش پاسخ مثبت می دهند. با توجه به وظیفه خطیر دیوان در حل و فصل قضایی اختلافات به عنوان یکی از روشهای مؤثر فیصله مسالمتآمیز اختلافات میان دولتها که بدون تردید در راستای حفظ صلح و امنیت بینالمللی و پیشگیری از توسل به زور در روابط بینالدولی خواهد بود، بنظر نمیرسد که دیوان بتواند با اعلام خلأ حقوقی، قضایای مطروح نزد آن را حل نشده رها کند. پرسش اصلی که این مقاله به آن میپردازد این است که آیا بر اساس اساسنامه، قواعد و اصول قابل اعمال در دیوان به عنوان رکن قضایی اصلی سازمان ملل متحد و با توجه به رویه آن، دیوان میتواند با اعلام خلأ حقوقی، از تصمیمگیری در قضایای تحت رسیدگی امتناع کند؟
Some of the decisions and opinions of International Court of Justice have raised the question whether The Court can refuse to make a decision by declaring <em>non liquet</em> for reasons such as lack of clarification, adequacy or lack of applicable law? Some experts provide a positive answer to this question with reference to The Court's opinion in paragraph 105(2)(e) of the advisory opinion on the legality of the threat or use of nuclear weapons (1996). Given the crucial role of The Court in resolving the disputes as an effective means of peaceful dispute settlement between states, which undoubtedly contribute towards the maintenance of international peace and security, it would appear that the Court could not refuse to make a decision by declaring <em>non liquet</em>. The main question that this article deals with is whether, in accordance with the statute, rules and principles applicable in The Court as the principal judicial organ of the United Nations, and in accordance with its case law, The Court may refuse to make a decision by declaring <em>non liquet</em>?
خلاصه ماشینی:
نحوه تصمیم گیری دیوان بین المللی دادگستری در موارد خلأ حقوقی محسن محبی * وحید بذّار ** چکیده برخی از تصمیم ها و اظهارنظرهای دیوان بـین المللـی دادگسـتری ایـن پرسـش را ایجاد کرده است که آیا دیوان میتواند با اعلام خلأ حقوقی به دلایلی همچون عدم تدقیق ، کفایت یا فقدان حقوق قابـل اجـرا از اتخـاذ تصـمیم امتنـاع کنـد؟ بิرخـی صاحب نظران با اشاره بـه اظهـارنظر دیـوان در بنـد ١٠٥(٢)(ث ) نظریـه مشـورتی قانونی بودن تهدید یا توسل به سلاح های هسته ای (١٩٩٦) به ایـن پرسـش پاسـخ مثبت می دهند.
پرسش اصلی که این مقاله به آن می پردازد این است کـه آیـا بـر اسـاس قواعـد و اصول قابل اعمال در دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن قضـایی اصـلی سـازمان ملل متحد٢ و با توجه به رویه آن دیوان میتواند با اعلام خلأ حقوقی، از تصـمیم گیـری در قضایای تحت رسیدگی امتناع کند؟ فرضیه نویسندگان این نوشتار این اسـت کـه بـا اینکه در اساسنامه و آیین دادرسی دیوان هیچ قاعده ای در خصوص وضـعیت هـایی کـه دیوان با خلأ حقوقی مواجه می شود وجود ندارد، رویه دیوان نشان میدهـد کـه دیـوان نمیتواند به واسطه خلأ حقوقی از تصمیم گیری در قضایای مطروح نزد آن امتنـاع کنـد.
Ouchi, Kazuomi (1998) “The Threat or Use of Nuclear Weapons: Discernible Legal Policies of the Judges of the International Court of Justice,” Connecticut Journal of International Law, Vol. 13, pp.