چکیده:
دانشگاه بهمثابه مهمترین نهاد خلق و توزیع دانش، میتواند نقش مهم و تاثیرگذاری در تدارک امنیت جامعه ایفاء نماید. پژوهش حاضر با هدف آسیبشناسی کارکردهای دانشگاهها در تدارک امنیت جامعه با روش ترکیبی اکتشافی به رشته تحریر درآمده است. نتایج تحلیل محتوا و کد گذاری مصاحبهها، 86 نشانگر را شناسایی نمود. نشانگرها در غالب 4 بُعد مدیریتی، آموزشی، پژوهشی و اجتماعی – فرهنگی طبقهبندی شدند. در بخش کمی، بر اساس ابعاد و نشانگرهای شناسایی شده، پرسشنامه آسیبشناسی کارکردهای دانشگاهها در تدارک امنیت جامعه طراحی و در بین 172 نفر توزیع گردید. نتایج پژوهش حاضر بیانگر این است که آسیب کارکردی دانشگاه در تدارک امنیت جامعه، مشتمل بر چهار بُعد حوزه مدیریتی: بهرهگیری بهینه منابع، حوزه آموزش: انتقال و تعمیق آگاهی، حوزه پژوهش: درک منطقی امور و حوزه اجتماعی – فرهنگی: مسئولیتپذیری آگاهانه است. مهمترین آسیب احصاء شده در بعد مدیریتی، گسترش بیرویه کمیگرایی در توسعه دانشگاهها بدون توجه کافی به کیفیت، در بعد آموزشی، جاری بودن فرهنگ جزوهخوانی و حافظهمحوری بهجای تعقل و نوآوری در بین دانشجویان، در بعد پژوهشی، ناهمـاهنگی بـین مؤسسات تحقیقاتی و مراکز دانشگاهی بـا نیازهـای جامعـه و دسـتگاههـای اجرایـی و در بعد اجتماعی و فرهنگی، ضعف شدید فعالیت نهادهای صنفی و تشکلی در دانشگاهها میباشد
خلاصه ماشینی:
پيشينه پژوهش بررسي پيشينه پژوهش ، بيانگر اين است که ، دانشگاه ها و موسسات آموزش عـالي بـه علـت ايفـاي نقش مهم و اساسي در انسان سازي (ذوالفقارزاده و سعدآبادي، ١٣٩٣) امروزه به عنوان عامل اساسي در پيشــرفت علمــي و توســعه اجتمــاعي کشــور محســوب مــيشــوند (ســروگل پــور، ١٣٩٥) و سرمايه گذاري در آموزش عالي، منجر به توانايي و افزايش مهارت هاي دانشجويان به عنوان سـرمايه ملي خواهد شد که در تدوين و شکل گيري امنيت ملي نمود پيدا مـيکنـد (پـيسـوره و سـارمانلو، ١٣٩٥)؛ بنابراين دانشگاه به جهت نقش ويژة فرهنگي، اجتماعي و سياسي خود، همواره از اهم امور و مبدأ همه تحولات جامعه و اصلاحات اجتمـاعي بـه شـمار مـيرود (آقـاپور و سـوخته سـرايي، ١٣٩٦)؛ ولي آسيب هايي همانند حاکم شدن سـايه سـنگين اقتصـادي و ديـدگاه پـولي در آمـوزش عالي(فراستخواه و اصغرزاده ، ١٣٩٧)، خارج شدن دانشگاه از چرخه اصلي خود و جـايگزين شـدن سياست ها و اهداف غيرواقعي در آن (آزاد ارمکي، ١٣٩٧)، باعث شده مشارکت دانشگاه در تـرويج فضيلت هاي شهروندي، صلح و رفاه و توسـعه در پرتـو آزادانديشـي و نقـادي و نظـارت عمـومي (درک کي.