سه شعر - مجله چیستا ادب و هنر

"چگونه می‌توانستم پنهانش کرده باشم؟که دلت را نیزهمان‌گونه می‌کاوندکه جیب‌هایت راو دست‌هایت را*چگونه می‌توانستم پنهانش کرده باشمکه هیچگاهاز جانم جدا نبوده استهمانگونهکاندوه مردمی که دلشکستهخستهبه کلبه‌هاشان می‌خزنداز پس روزی خالیاز پی روزی نومید. *آهوقتی اینگونه جانم راو رگ‌هایم راسرشار می‌کنیاز که می‌توانم پنهانیت کرده باشم. *رهایت می‌خواهمهمچون آهیبه تلخی برآمده از جان خسته‌ای. از باغصدای گریه می‌آید. چشم‌هایم را می‌بندمگوش‌هایم را نیزامادر جان خویش نیزآوای گریه می‌شنوم."