نمی دانم - مجله چیستا ادب و هنر

"پس از این روست که ترا دوست می‌دارم. پس از این روست که خویشتن را دوست می‌دارم. برای مرده من، نه اندوه آسمان و نه گور زمین، کابوس بی‌بوسه رفتن مرا از گمان گهواره بگیر، اینجا پروانه و پری به رؤیای مزمور ماه، دریچه‌ای برای دل من آورده‌اند، پس شکوفه کن ای نارون، ای چراغ، ای واژه!هم از این روست که من جهان را دوست می‌دارم."